
Στιχουργοί: Σμαρούλα Ευσταθιάδη
Συνθέτες: Γιάννης Τσανάκαλης | Μάκης Ερημίτης
Αρχινώ και λέγω σας για του Πόντου τα παιδία Σ’ όλια τα Ολυμπιάδας έγραψανε ιστορίαν Ο Στέφον ο Ιωαννίδης έτον έναν παλληκάρ’ Και ο Νίκον Καρυπίδης ας σον Πόντον λεοντάρ’ Και τ’ αδέλφα̤ Ποικιλίδη και οι δύος τη πατέρα το καμάρ’ Ο Γιώργον και ο Ποζίδης άτρωτος και δυνατός Και ο Λάμπης ο Χολίδης έτον άμον κεραυνός Ατοί είναι τ’ εμόν οι φίλ’, [νασάν εμέν! ] κι όλ’ εντάμαν είμες χ̌ίλ’; ♫ Ανάμεσα σοι αετούς πρώτος έν’ ο Σαλτσίδης, ρωμαίικον παλληκάρ’, Ολύμπιος κι αμάραντος πουλόπον σον παρχάρ’ Νικητές και νικημένοι, πέντε κρίκοι ενωμένοι Πέντε ήπειροι αιώνες, Παρθενώνες, Μαραθώνες Γαλανόλευκα σημαίας και στεφάνια από ελαίας Του Πόντου ο Βαλέριον ατός άμον Ακρίτας, ασπίδα και κοντάρ’ Ολόεν την Ελλάδαν πάντα σ’κών’ σο ποδάρ’ Νικητές και νικημένοι, πέντε κρίκοι ενωμένοι Πέντε ήπειροι αιώνες, Παρθενώνες, Μαραθώνες Γαλανόλευκα σημαίας και στεφάνια από ελαίας Η Πατουλίδου έχ̌’ φτερά, πετά σα επουράνι͜α άμον το περιστέρ’ Κρατεί και τη σημαίαν και σο δεξίν το χ̌έρ’ Νικητές και νικημένοι, πέντε κρίκοι ενωμένοι Πέντε ήπειροι αιώνες, Παρθενώνες, Μαραθώνες Γαλανόλευκα σημαίας και στεφάνια από ελαίας Μελισσανίδης Μακεδών, ο νέον τη παρέας, ασ’ όλι͜ον ο μικρόν Σον Λευκόν Πύργον έγκεν μετάλλιον χρυσόν Νικητές και νικημένοι, πέντε κρίκοι ενωμένοι Πέντε ήπειροι αιώνες, Παρθενώνες, Μαραθώνες Γαλανόλευκα σημαίας και στεφάνια από ελαίας Ακάκιον ημίθεος, τα βάρη όσα είναι ατός ψηλά θα σ’κών’ Ατός νικά και Χάρον σο χάλκινον τ’ αλών’ Νικητές και νικημένοι, πέντε κρίκοι ενωμένοι Πέντε ήπειροι αιώνες, Παρθενώνες, Μαραθώνες Γαλανόλευκα σημαίας και στεφάνια από ελαίας
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
|---|---|---|---|
| αδέλφα̤ | αδέλφια | ||
| αλών’ | αλώνι | ||
| άμον | σαν, όπως, καθώς | ἅμα | |
| ας σον | απ’ τον | ασό σον (από τον) | |
| ασ’ | από | ||
| ατοί | αυτοί | ||
| ατός | αυτός | ||
| δύος | δύο | ||
| έγκεν | έφερε | ||
| είμες | είμαστε | ||
| ελαίας | (τα) ελιές, (τη) ελιάς | ||
| εμόν | δικός/ή/ό μου | ἐμοῦ | |
| έν’ | είναι | ||
| εντάμαν | μαζί | ||
| έτον | ήταν | ||
| έχ̌’ | έχει | ||
| κρατεί | κρατάει, βαστάει, στέκει, αντέχει | ||
| λεοντάρ’ | λιοντάρι | ||
| νασάν | χαρά σε | ||
| όλ’ | όλοι/α | ||
| όλια | όλα | ||
| ολόεν | ολόκληρο/η | ||
| όσα | όσες φορές | ||
| παιδία | παιδιά | ||
| παρέας | (γεν. ενικ.) παρέας, (ον./αιτ. πληθ.) παρέες | ||
| παρχάρ’ | ορεινός τόπος θερινής βοσκής | ||
| ποδάρ’ | πόδι | ||
| πουλόπον | πουλάκι | ||
| ρωμαίικον | αυτό που είναι των Ρωμιών, ελληνικό | ||
| σ’κών’ | σηκώνω/ει | ||
| σοι | στους/στις, τους/τις | ||
| φίλ’ | (προστ. φιλώ) φίλα, (πληθ. φίλον) φίλοι | ||
| χ̌έρ’ | χέρι | ||
| χ̌ίλ’ | χίλιοι/ες/ια |
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλ. |
|---|---|---|---|
| αδέλφα̤ | αδέλφια | ||
| αλών’ | αλώνι | ||
| άμον | σαν, όπως, καθώς | ἅμα | |
| ας σον | απ’ τον | ασό σον (από τον) | |
| ασ’ | από | ||
| ατοί | αυτοί | ||
| ατός | αυτός | ||
| δύος | δύο | ||
| έγκεν | έφερε | ||
| είμες | είμαστε | ||
| ελαίας | (τα) ελιές, (τη) ελιάς | ||
| εμόν | δικός/ή/ό μου | ἐμοῦ | |
| έν’ | είναι | ||
| εντάμαν | μαζί | ||
| έτον | ήταν | ||
| έχ̌’ | έχει | ||
| κρατεί | κρατάει, βαστάει, στέκει, αντέχει | ||
| λεοντάρ’ | λιοντάρι | ||
| νασάν | χαρά σε | ||
| όλ’ | όλοι/α | ||
| όλια | όλα | ||
| ολόεν | ολόκληρο/η | ||
| όσα | όσες φορές | ||
| παιδία | παιδιά | ||
| παρέας | (γεν. ενικ.) παρέας, (ον./αιτ. πληθ.) παρέες | ||
| παρχάρ’ | ορεινός τόπος θερινής βοσκής | ||
| ποδάρ’ | πόδι | ||
| πουλόπον | πουλάκι | ||
| ρωμαίικον | αυτό που είναι των Ρωμιών, ελληνικό | ||
| σ’κών’ | σηκώνω/ει | ||
| σοι | στους/στις, τους/τις | ||
| φίλ’ | (προστ. φιλώ) φίλα, (πληθ. φίλον) φίλοι | ||
| χ̌έρ’ | χέρι | ||
| χ̌ίλ’ | χίλιοι/ες/ια |

