.
.
Σην ανατολήν

Ολυμπιονίκες

Ολυμπιονίκες
fullscreen
Αρχινώ και λέγω σας
για του Πόντου τα παιδία
Σ’ όλια τα Ολυμπιάδας
έγραψανε ιστορίαν

Ο Στέφον ο Ιωαννίδης
έτον έναν παλληκάρ’
Και ο Νίκον Καρυπίδης
ας σον Πόντον λεοντάρ’
Και τ’ αδέλφα̤ Ποικιλίδη
και οι δύος τη πατέρα το καμάρ’

Ο Γιώργον και ο Ποζίδης
άτρωτος και δυνατός
Και ο Λάμπης ο Χολίδης
έτον άμον κεραυνός
Ατοί είναι τ’ εμόν οι φίλ’,
[νασάν εμέν! ]
κι όλ’ εντάμαν είμες χ̌ίλ’;

♫

Ανάμεσα σοι αετούς
πρώτος έν’ ο Σαλτσίδης,
ρωμαίικον παλληκάρ’,
Ολύμπιος κι αμάραντος
πουλόπον σον παρχάρ’

Νικητές και νικημένοι,
πέντε κρίκοι ενωμένοι
Πέντε ήπειροι αιώνες,
Παρθενώνες, Μαραθώνες
Γαλανόλευκα σημαίας
και στεφάνια από ελαίας

Του Πόντου ο Βαλέριον
ατός άμον Ακρίτας,
ασπίδα και κοντάρ’
Ολόεν την Ελλάδαν
πάντα σ’κών’ σο ποδάρ’

Νικητές και νικημένοι,
πέντε κρίκοι ενωμένοι
Πέντε ήπειροι αιώνες,
Παρθενώνες, Μαραθώνες
Γαλανόλευκα σημαίας
και στεφάνια από ελαίας

Η Πατουλίδου έχ̌’ φτερά,
πετά σα επουράνι͜α
άμον το περιστέρ’
Κρατεί και τη σημαίαν
και σο δεξίν το χ̌έρ’

Νικητές και νικημένοι,
πέντε κρίκοι ενωμένοι
Πέντε ήπειροι αιώνες,
Παρθενώνες, Μαραθώνες
Γαλανόλευκα σημαίας
και στεφάνια από ελαίας

Μελισσανίδης Μακεδών,
ο νέον τη παρέας,
ασ’ όλι͜ον ο μικρόν
Σον Λευκόν Πύργον έγκεν
μετάλλιον χρυσόν

Νικητές και νικημένοι,
πέντε κρίκοι ενωμένοι
Πέντε ήπειροι αιώνες,
Παρθενώνες, Μαραθώνες
Γαλανόλευκα σημαίας
και στεφάνια από ελαίας

Ακάκιον ημίθεος,
τα βάρη όσα είναι
ατός ψηλά θα σ’κών’
Ατός νικά και Χάρον
σο χάλκινον τ’ αλών’

Νικητές και νικημένοι,
πέντε κρίκοι ενωμένοι
Πέντε ήπειροι αιώνες,
Παρθενώνες, Μαραθώνες
Γαλανόλευκα σημαίας
και στεφάνια από ελαίας
ΚείμενοΕπεξήγησηΕτυμ. ΡίζαΠροέλευση
αδέλφα̤αδέλφια
αλών’αλώνι
άμονσαν, όπως, καθώς ἅμα
ας σοναπ’ τον ασό σον (από τον)
ασ’από
ατοίαυτοί
ατόςαυτός
δύοςδύο
έγκενέφερε
είμεςείμαστε
ελαίας(τα) ελιές, (τη) ελιάς
εμόνδικός/ή/ό μου ἐμοῦ
έν’είναι
εντάμανμαζί
έτονήταν
έχ̌’έχει
κρατείκρατάει, βαστάει, στέκει, αντέχει
λεοντάρ’λιοντάρι
νασάνχαρά σε
όλ’όλοι/α
όλιαόλα
ολόενολόκληρο/η
όσαόσες φορές
παιδίαπαιδιά
παρέας(γεν. ενικ.) παρέας, (ον./αιτ. πληθ.) παρέες
παρχάρ’ορεινός τόπος θερινής βοσκής
ποδάρ’πόδι
πουλόπονπουλάκι
ρωμαίικοναυτό που είναι των Ρωμιών, ελληνικό
σ’κών’σηκώνω/ει
σοιστους/στις, τους/τις
φίλ’(προστ. φιλώ) φίλα, (πληθ. φίλον) φίλοι
χ̌έρ’χέρι
χ̌ίλ’χίλιοι/ες/ια
ΚείμενοΕπεξήγησηΕτυμ. ΡίζαΠροέλ.
αδέλφα̤αδέλφια
αλών’αλώνι
άμονσαν, όπως, καθώς ἅμα
ας σοναπ’ τον ασό σον (από τον)
ασ’από
ατοίαυτοί
ατόςαυτός
δύοςδύο
έγκενέφερε
είμεςείμαστε
ελαίας(τα) ελιές, (τη) ελιάς
εμόνδικός/ή/ό μου ἐμοῦ
έν’είναι
εντάμανμαζί
έτονήταν
έχ̌’έχει
κρατείκρατάει, βαστάει, στέκει, αντέχει
λεοντάρ’λιοντάρι
νασάνχαρά σε
όλ’όλοι/α
όλιαόλα
ολόενολόκληρο/η
όσαόσες φορές
παιδίαπαιδιά
παρέας(γεν. ενικ.) παρέας, (ον./αιτ. πληθ.) παρέες
παρχάρ’ορεινός τόπος θερινής βοσκής
ποδάρ’πόδι
πουλόπονπουλάκι
ρωμαίικοναυτό που είναι των Ρωμιών, ελληνικό
σ’κών’σηκώνω/ει
σοιστους/στις, τους/τις
φίλ’(προστ. φιλώ) φίλα, (πληθ. φίλον) φίλοι
χ̌έρ’χέρι
χ̌ίλ’χίλιοι/ες/ια
Ολυμπιονίκες

Ποντιακός Στίχος - Pontian Lyrics 2025

Επικοινωνία: infoDUMMY@pontianlyrics.gr

Με την ευγενική χορηγία φιλοξενίας της IpHost