Αραεύω

Όθεν πάω κι όθεν στέκω
τ’ ανθρώπ’ς ερωτώ
Πού κέσ’ εγώ ν’ αραεύω
τηνάν αγαπώ; [μανίτσα μ’]

Ποίον στράταν πρέπ’ να παίρω;
Πού έν’ το γιαβρί μ’;
Αν ’κ’ ευρήκ’ ατ’ έναν βράδον
θα εβγαίν’ η ψ̌η μ’ [μανίτσα μ’]

Τρώει με η αροθυμία σ’,
η ψ̌η μ’ φτιλακίζ’
Τα δά̤κρυ͜α μ’ ποτάμ’ εγένταν
κι εμέν θα φουρκίζ’ [μανίτσα μ’]