Μάνα, δος μα την ευχ̌ή σ’

Μάνα, δος μα την ευχ̌ή σ’,
θα εβγαίνω σο βουνόν
Μάνα, η ευχ̌ή τ’ εσόν
η ασπίδα έν’ τ’ εμόν

Μάνα, η ευχ̌ή τ’ εσόν
έν’ ασπίδα, φυλαχτόν⇋

Τα τσ̌απράζι͜α, το σπαθί μ’
έναν κάμαν και ρεβόλ’
Κάθε σπέλια και ρακάν’
τη αντάρτη καραούλ’

Μάνα, η ευχ̌ή τ’ εσόν
έν’ ασπίδα, φυλαχτόν⇋

Εγώ σκλάβος ’κ’ επορώ,
είμαι ελεύθερον πουλίν
Και τον όρκο μ’ θα κρατώ
ση Ευκλείδη το σπαθίν
Και τον όρκο μ’ θα κρατώ,
μα τ’ Ευκλείδη το σπαθίν!

Μάνα, η ευχ̌ή τ’ εσόν
έν’ ασπίδα, φυλαχτόν⇋

Μάνα, δος μα την ευχ̌ή σ’,
τ’ άλογον και τη κυρού μ’
’Ίνουμαι κι εγώ ατλής
σον τουσ̌μάνον γιουλτουρούμ’

Μάνα, η ευχ̌ή τ’ εσόν
έν’ ασπίδα, φυλαχτόν⇋