Στιχουργοί: Σμαρούλα Ευσταθιάδη
Συνθέτες: Παραδοσιακό
Ξένε μ’, ξενιτεμένε μ’ κι ανεγνώριμε [γιαρ] που πορπατείς σα ξένα τ’ ανεγνώριμα [γιαρ] Εγώ σον ξένον τόπον ξάι ’κ’ εγέλασα [γιαρ] Τ’ αθρώπ’ς ι-μ’, την πατρίδα μ’ εροθύμεσα [γιαρ] Ντο έχτ’σα την φωλέαν, κρύον κι εύκαιρον [γιαρ] Και το νερόν σα ξένα πικρόν και θολόν [γιαρ] Αδά σον ξένον τόπον φίλον ’κι θ’ ευτάς Παράπονα και δάκρυ͜α, μίαν ’κι γελάς [γιαρ] Ξένος σε ξένον τόπον κι ανεγνώριμον [γιαρ] Κι ας έμ’νε σην πατρίδα μ’ με τ’ ανθρώπ’ς τ’ εμόν [γιαρ]
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
|---|---|---|---|
| αδά | εδώ | ||
| αθρώπ’ς | ανθρώπους | ||
| ανεγνώριμα | μη γνώριμα, άγνωστα, ξένα | ||
| ανεγνώριμε | μη γνώριμε, άγνωστε | ||
| ανεγνώριμον | μη γνώριμο, άγνωστο, ξένο | ||
| ανθρώπ’ς | ανθρώπους | ||
| γιαρ | αγαπητός/ή/ό, αγάπη | yâr | |
| έμ’νε | ήμουν | ||
| εμόν | δικός/ή/ό μου | ἐμοῦ | |
| εροθύμεσα | νοστάλγησα | ||
| εύκαιρον | (ουδ.) άδειο, αδειανό, (αρσ.) ανόητο, κουφιοκέφαλο | ||
| ευτάς | κάνεις, φτιάχνεις | εὐθειάζω | |
| έχτ’σα | έχτισα | ||
| ’κ’ | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| ’κι | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| μίαν | μια φορά | ||
| ξάι | καθόλου | ||
| πορπατείς | περπατάς | ||
| φωλέαν | φωλιά |
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλ. |
|---|---|---|---|
| αδά | εδώ | ||
| αθρώπ’ς | ανθρώπους | ||
| ανεγνώριμα | μη γνώριμα, άγνωστα, ξένα | ||
| ανεγνώριμε | μη γνώριμε, άγνωστε | ||
| ανεγνώριμον | μη γνώριμο, άγνωστο, ξένο | ||
| ανθρώπ’ς | ανθρώπους | ||
| γιαρ | αγαπητός/ή/ό, αγάπη | yâr | |
| έμ’νε | ήμουν | ||
| εμόν | δικός/ή/ό μου | ἐμοῦ | |
| εροθύμεσα | νοστάλγησα | ||
| εύκαιρον | (ουδ.) άδειο, αδειανό, (αρσ.) ανόητο, κουφιοκέφαλο | ||
| ευτάς | κάνεις, φτιάχνεις | εὐθειάζω | |
| έχτ’σα | έχτισα | ||
| ’κ’ | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| ’κι | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| μίαν | μια φορά | ||
| ξάι | καθόλου | ||
| πορπατείς | περπατάς | ||
| φωλέαν | φωλιά |
Με την ευγενική χορηγία φιλοξενίας της 