Ατσ̌άπανος σον άλλ’ τον κόσμον

Σ’ έναν ταφίν με τ’ αρνί μ’ βάλτε
τοι δύ’ς εμουν μαζί
Τα ψ̌ήα μουν σον άλλ’ τον κόσμον
μαζί να είναι εκεί

Ατσ̌άπανος σον άλλ’ τον κόσμον
ξαν θα ενταμούμες;
Εφτά ευχ̌ία θα ευτάω
εκεί ν’ ευρίγουμες

Ατσ̌άπανος πόσα φεγγάρα̤
θα παραστέκ’νε σε
και πόσ’ αγγέλ’ θα τριγυλίσκουν
να εγκαλά̤ζ’νε σε;

Φεύ’νε τα ψ̌ήα, φεύ’νε, πού πάνε;
Άτσ̌απα εντάμαν είν’;
Ας ενταμούμες εκεί, ευτάμε
εγάπ’ ας σην αρχήν