Ξαν έρθα να ελέπω σε

Ξαν έρθα να ελέπω σε
σο πανοΰρ’ κι οφέτος
Εμπορεί καλατσ̌εύομε
και δί’ς με χαράν, γέλος

Σ’ εκεινές το μεκατίρ’
τρανόν έσον το χατίρ’
Ν’ ελέπω τ’ ομματόπα τ’ς
ξαν έρθα σο πανοΰρ’

Ένας χρόνος επέρασεν
το πουλόπο μ’ ντο ’κ’ είδα
Ν’ ελέπω το μικρόν τ’ αρνί μ’
σο πανοΰρ’ επήγα

Σ’ εκεινές το μεκατίρ’
τρανόν έσον το χατίρ’
Ν’ ελέπω τ’ ομματόπα τ’ς
ξαν έρθα σο πανοΰρ’

Σην Παναΐαν το κερί
άφτω κι απέσ’ ι-μ’ λέω
«Ξαν θα φεύω και ’κ’ είδα ’τεν»,
με παράπονο κλαίγω

Σ’ εκεινές το μεκατίρ’
τρανόν έσον το χατίρ’
Ν’ ελέπω τ’ ομματόπα τ’ς
ξαν έρθα σο πανοΰρ’