Άτσ̌απα ντό έχω

Άτσ̌απα ντό έχω, 
ντό έχω και πίνω;
Άτσ̌απα ντό έχω,
ντό έχω και μεθώ;

Άτσ̌απα ντό έχω, 
ντό έχω ’κι ξέρω
Άτσ̌απα ντό έχω,
ντό έχω και πονώ;

Κι όταν εθυμούμαι σε,
για τ’ εσέν όταν λέγω
απέσ’ σο ποτήρ’ ντο πίνω
την ψ̌η μ’ ν’ αφήνω θέλω

Ντό έχω; ντό έχω;
Ντό έχω μετ’ εκείνεν;
Κρούει το τηλέφωνο
πώς εθαρρώ τ’ αρνί μ’ έν’

Ντό έχω; ντό έχω;
τα νύχτας ’κι κοιμούμαι
Σο νου μ’ όντες έρ’ται ατέ
πάω να παλαλούμαι

Κι όταν εθυμούμαι σε,
για τ’ εσέν όταν λέγω
απέσ’ σο ποτήρ’ ντο πίνω
την ψ̌η μ’ ν’ αφήνω θέλω

Καρδά̤ μ’, η αρρώστια σ’
φαίνεται ’κι λαρούται
Αρρώστια έν’ η σεβντά,
που έχ̌’ α’ παλαλούται

Εγώ πα τηνάν αγαπώ
πολλά τσ̌αλούμα̤ ευτάει με
Νουνίζω κι απονουνίζω
«άτσ̌απα αγαπά με;»

Κι όταν εθυμούμαι σε,
τ’ όνομα σ’ όταν λέγω
απέσ’ σο ποτήρ’ ντο πίνω
την ψ̌η μ’ ν’ αφήνω θέλω