Τριαντάφυλλον

Τσ̌ιτσ̌ακόπο μ’ έμορφον,
η καρδία έν’ τ’ εμόν
κι όλο λέει με για τ’ εσέν,
«κάγουμαι και θέλ’ ατεν»
Κι όλο λέει με για τ’ εσέν,
«κάτ’ αν ’φτάς θα παίρτς ατεν»

Τριαντάφυλλον, εσύ
ένουσ’νε τ’ εμόν ευχ̌ή
Το καρδόπο μ’ παλαλών’
το σκουντούλισμαν τ’ εσόν
Τριαντάφυλλον, εσύ
ένουσ’νε τ’ εμόν ευχ̌ή
κι έντονε άμον θεμών’
η σεβντά σ’ σην ψ̌ην τ’ εμόν

Ατό εμορφία ’κ’ έν’,
άψιμον έν’ για τ’ εμέν!
Τρώγω το Θεό σ’, γιαβρί μ’,
βρούλα είσαι σο κορμί μ’
Τρώγω το Θεό σ’, γιαβρί μ’,
πώς θα κάφτ’ς τ’ εμόν την ψ̌ην!

Τριαντάφυλλον, εσύ
ένουσ’νε τ’ εμόν ευχ̌ή
Το καρδόπο μ’ παλαλών’
το σκουντούλισμαν τ’ εσόν
Τριαντάφυλλον, εσύ
ένουσ’νε τ’ εμόν ευχ̌ή
κι έντονε άμον θεμών’
η σεβντά σ’ σην ψ̌ην τ’ εμόν

Τσ̌ιτσ̌ακόπο μ’, θέλω σε,
κάουμαι, λελεύω σε
Κείμαι, σ’κούμαι μαναχόν
λες και είμαι ορφανόν
Κείμαι, σ’κούμαι μαναχόν
και πονεί με ο Θεόν

Τριαντάφυλλον, εσύ
ένουσ’νε τ’ εμόν ευχ̌ή
Το καρδόπο μ’ παλαλών’
το σκουντούλισμαν τ’ εσόν
Τριαντάφυλλον, εσύ
ένουσ’νε τ’ εμόν ευχ̌ή
κι έντονε άμον θεμών’
η σεβντά σ’ σην ψ̌ην τ’ εμόν