Εγάπανες κι εγάπανα

Εγάπανες κι εγάπανα,
πασ̌κείμ’ κακόν εποίν’να;
Κόκκινα χ̌είλι͜α εδίν’νες με,
και πώς να μη εφίλ’να;

Μίαν με τ’ εφίλεσα σε,
γιαβρόπο μ’, ντ’ εχολι͜άσκουσ’;
Το καπαχάτ’ τ’ εσόν έτον,
μετ’ εμέν ντ’ εβραδι͜άσκουσ’;

Σα ποδάρι͜α μ’ εκάθουτον,
άμον αποθαμέντσα
Παιχνίδι͜α ατέ εράευεν,
τη σ̌κύλ’ αφορισμέντσα