Σαντέτ’κα Τίκια

Είδα σε οψέ κι οσήμερον
[ν’ αηλί εμέν]
καλόν να έν’ ιδέα σ’
[γιαρ, γιαρ, γιαρ/ωφ, ,ωφ, ωφ]
Τσ̌ιτσ̌έκια και τραντάφυλλα
[ν’ αηλί εμέν/μικρόν αρνί μ’]
απέσ’ σην εμποδέα σ’
[γιαρ, γιαρ, γιαρ/ωφ, ,ωφ, ωφ]

Ανάθεμα το Βολοβότ¹
[το Βολοβότ]
τ’ απάν’, τη Νέα Σάντα
[γιαρ, γιαρ, γιαρ]
Έχασα το μικρόν τ’ αρνί μ’
[ν’ αηλί εμέν]
κι αραεύ’ ατο πάντα
[γιαρ, γιαρ/τσ̌άνουμ γιαρ, γιαρ]

♫

Ας είχα [πουλί μ’] τα νεότητα μ’
ας έμ’ [πουλί μ’] είκοσ’ χρονών -ι
Το χατιρόπον [γιαβρί μ’] ντο είχα
εκείνον [ψ̌ήκα μ’] τον καιρόν -ι

Αούτα [και/ψ̌ήκα μ’] τα νεότητα
[ψ̌ήκα μ’] ντ’ αλήγορα διαβαίν’νε!
Άμον χ̌ι͜ονόπον [γιαβρί μ’] λύουνταν,
[ψ̌ήκα μ’] άμον αέρας φεύ’νε

♫

Θεία μ’, η κουτσ̌ή σ’ [πουλίκα μ’]
κι εγώ χουζμετσ̌ής
Δος μ’ ατέναν έναν βράδον,
ας έν’ για την ψ̌η σ’

Μάνα, λέγω σε
πέ’ α’ τον κύρη μ’
Έναν έμορφον κορτσόπον
έφαεν την ψ̌η μ’
Η Ελένε ας ση Σάντα
έφαεν την ψ̌η μ’

Κάτ’ θα λέω σε, γιαβρίκα μ’/πουλόπο μ’,
[γιαρ, γιαρ, γιαρ, γιαρ, γιαρ]
και σ’ ωτί σ’ καικά
Τη μάνα σ’ τιδέν μη λες α’,
είναι μυστικά

Αμάν, αμάν, κόρ’,
απάν’ ι-σ’ εχώρ’
Σ’ οσπιτόπο σ’ δέβα κι έλα,
τα ναλία σ’ φόρ’