Γουρπάν’ σ’ εσόν το θέλεμαν

Εσύ όντες αναστενά͜εις
εγώ ας σον κόσμον χάμαι
Έναν ο πόνον ντ’ έχομε
πάμε, πουλόπο μ’, πάμε!

Γουρπάν’ σ’ εσόν το θέλεμαν!
Πάμε, πουλόπο μ’, πάμε!
Ντο σύρ’ τ’ εσόν το καρδόπον,
εείνο ας ευτάμε

Όντες τερούν τ’ ομματόπα σ’
ατά τα σεβνταλία
Κάτ’ αγνά κρούει το καρδόπο μ’
σκαλών’ και παίρ’ φωτία

Γουρπάν’ σ’ εσόν το θέλεμαν!
Πάμε, πουλόπο μ’, πάμε!
Ντο σύρ’ τ’ εσόν το καρδόπον,
εείνο ας ευτάμε

Εκεί σο πέραν τα ραχ̌ι͜ά
πουλόπα κελαηδούνε
Ας ση σεβντάν τ’ εμέτερον
ατά πα εγροικούνε

Γουρπάν’ σ’ εσόν το θέλεμαν!
Πάμε, πουλόπο μ’, πάμε!
Ντο σύρ’ τ’ εσόν το καρδόπον,
εείνο ας ευτάμε

Γουρπάν’ σ’ εσόν το θέλεμαν!
Πάμε, πουλόπο μ’, πάμε!
Ντο σύρ’ τ’ εσόν το καρδόπον,
εείνο ας ευτάμε