Ούτς̌ Αγιάκ

Τη λούρας ι-μ’ το τέλιν
Νύφε, φέρεν το μέλιν
να πάω σην εγάπη μ’
επαίρει με -ν- το σέλιν

Κορτσόπον, λελεύω σε -ν
και θα παρακαλώ σε -ν
και την ψ̌η μ’ ας δίγω σε -ν
και μίαν ας φιλώ σε -ν

Το μαχ̌αίρι μ’ σίδερον,
’κ’ είδα σε νέ σήμερον
Για δος με -ν- έναν νερόν
ας κείμαι -ν- ους να μερών’