Τη Παναΐας τα δάκρα̤

Εξέρω να τραωδώ
να λέω τραωδίας
Είμαι και πολλά γιοσμάς
καίω πολλά καρδίας

Ακεί πέραν ήλος έν’ [γιάρ ι-μ’]
Έλα, νύφε, φιλώ σε -ν
Έγγωσα κι εδώκες με -ν
Τίναν θα δί’ς α’; Τίνος έν’;

Σα παΐρα̤ εφύτρωνεν
τη Παναΐας τα δάκρα̤
Εγώ πώς θα γλυτώνω [πουλί μ]
ας ση σεβντάς τα τέρτα̤;

Ο μάστοραν εποίκεν
τη λούρας ι-μ’ τ’ ωτία
Κι εγώ τηνάν αγαπώ
λέγ’ν’ ατεν Σοφία

Ντό έντον;