Στιχουργοί: Μάκης Ερημίτης
Συνθέτες: Μάκης Ερημίτης
Που είσαι, Μεγαλέξανδρε; Για έλα ένα βράδον ψηλά σον ουρανόν Με τ’ άλογον καβάλα σο τσ̌ιτσ̌εκλίν τ’ αλών’ Έλα, Αλέξανδρε, αλλομίαν πάτ’ ποδάρ’ ση Ρωμανίαν! Κλαίει η μάνα σ’, κλαίει κι ο κύρη σ’ κι όλεν η Μακεδονία Γοργόνα μ’, χρυσοπράσινος σ’ ανατολής τα μέρι͜α γιάμ’ έντονε κακόν κι η θάλασσα ουρνάται και κρύφτ’ το μυστικόν; Έλα, Αλέξανδρε, αλλομίαν πάτ’ ποδάρ’ ση Ρωμανίαν! Κλαίει η μάνα σ’, κλαίει κι ο κύρη σ’ κι όλεν η Μακεδονία Που είσαι, Μεγαλέξανδρε; Για στείλον κι ένα γράμμαν εσύ το παλληκάρ’ Γράμμαν χρυσογραμμένον απάν’ σ’ έναν λιθάρ’ Έλα, Αλέξανδρε, αλλομίαν πάτ’ ποδάρ’ ση Ρωμανίαν! Κλαίει η μάνα σ’, κλαίει κι ο κύρη σ’ κι όλεν η Μακεδονία κι όλεν η Μακεδονία...
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
|---|---|---|---|
| αλλομίαν | άλλη μια φορά | ||
| αλών’ | αλώνι | ||
| απάν’ | πάνω | ||
| βράδον | βράδυ | ||
| γιάμ’ | μήπως, ή μη | ya/yā + μη | |
| έντονε | έγινε | ||
| κρύφτ’ | κρύβω/ει | ||
| λιθάρ’ | λιθάρι, πέτρα | ||
| μέρι͜α | μέρη | ||
| όλεν | όλη/ο, ολόκληρη/ο | ||
| ουρνάται | ουρλιάζει, αλυχτά | ||
| πάτ’ | (προστ.) πάτησε, πάτα | ||
| ποδάρ’ | πόδι | ||
| στείλον | (προστ.) στείλε | ||
| τσ̌ιτσ̌εκλίν | ανθισμένο, γεμάτο άνθη, ανθηρό | çiçekli |
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλ. |
|---|---|---|---|
| αλλομίαν | άλλη μια φορά | ||
| αλών’ | αλώνι | ||
| απάν’ | πάνω | ||
| βράδον | βράδυ | ||
| γιάμ’ | μήπως, ή μη | ya/yā + μη | |
| έντονε | έγινε | ||
| κρύφτ’ | κρύβω/ει | ||
| λιθάρ’ | λιθάρι, πέτρα | ||
| μέρι͜α | μέρη | ||
| όλεν | όλη/ο, ολόκληρη/ο | ||
| ουρνάται | ουρλιάζει, αλυχτά | ||
| πάτ’ | (προστ.) πάτησε, πάτα | ||
| ποδάρ’ | πόδι | ||
| στείλον | (προστ.) στείλε | ||
| τσ̌ιτσ̌εκλίν | ανθισμένο, γεμάτο άνθη, ανθηρό | çiçekli |
Με την ευγενική χορηγία φιλοξενίας της 