.
.
Σ’ αυτόν που τον έλεγαν «Θεόδωρο Παυλίδη»

Αούτα τα νεότητα μ’

Στιχουργοί: Παραδοσιακό
Συνθέτες: Παραδοσιακό
Αούτα τα νεότητα μ’
Στιχουργοί: Παραδοσιακό
Συνθέτες: Παραδοσιακό
fullscreen
Αούτα τα νεότητα
πάνε κι άλλο ’κι κλώσκουν
Άμον εκείνο το χορτάρ’
τα πρόατα ντο βόσκουν

Αούτ’ ο κόσμον ψεύτικο,
σ’ εμάς έν’ ερωνεία
Τρυγόνα μ’, θ’ αποθάνομε,
έλα ας φιλώ σε μίαν

Αούτ’ ο κόσμον ψεύτικον
και πολλά πονηρόν -ι
Πολεμούν να φουρκίζ’νε σε
σ’ έναν χουλιάρ’ νερόν -ι
[Έλα μετ’ εμέν!]

Ο νέον πάντα νέος έν’,
τη γέρονος πάει χάται
Τη γέρονος το ταπιάτ’
καν’νάς πα ’κι λυπάται
ΚείμενοΕπεξήγησηΕτυμ. ΡίζαΠροέλευση
άμονσαν, όπως, καθώς ἅμα
αούτ’αυτός/ή/ό/ά
αούτααυτά
αποθάνομεπεθαίνουμε
βόσκουνβοσκάνε
γέρονοςγέρου
έν’είναι
καν’νάςκανένας, καμία
’κιδεν οὐκί<οὐχί
κλώσκουνγυρίζουν, επιστρέφουν
μετ’μαζί με (με αιτιατική), με (τρόπος)
μίανμια φορά
νεότητανιότη, νιάτα
παπάλι, επίσης, ακόμα
πολλά(επίθ.) πολλά, (επίρρ.) πολύ
πρόαταπρόβατα
ταπιάτ’συνήθεια, χαρακτηριστικό, ο χαρακτήρας ενός ανθρώπου tabiat/ṭabīʿat
τρυγόνατο πουλί τρυγόνι, χαϊδευτική προσφώνηση γυναίκας
φουρκίζ’νεπνίγουν
χάταιχάνεται
χορτάρ’χορτάρι
χουλιάρ’κουτάλι κοχλιάριον
ΚείμενοΕπεξήγησηΕτυμ. ΡίζαΠροέλ.
άμονσαν, όπως, καθώς ἅμα
αούτ’αυτός/ή/ό/ά
αούτααυτά
αποθάνομεπεθαίνουμε
βόσκουνβοσκάνε
γέρονοςγέρου
έν’είναι
καν’νάςκανένας, καμία
’κιδεν οὐκί<οὐχί
κλώσκουνγυρίζουν, επιστρέφουν
μετ’μαζί με (με αιτιατική), με (τρόπος)
μίανμια φορά
νεότητανιότη, νιάτα
παπάλι, επίσης, ακόμα
πολλά(επίθ.) πολλά, (επίρρ.) πολύ
πρόαταπρόβατα
ταπιάτ’συνήθεια, χαρακτηριστικό, ο χαρακτήρας ενός ανθρώπου tabiat/ṭabīʿat
τρυγόνατο πουλί τρυγόνι, χαϊδευτική προσφώνηση γυναίκας
φουρκίζ’νεπνίγουν
χάταιχάνεται
χορτάρ’χορτάρι
χουλιάρ’κουτάλι κοχλιάριον
Αούτα τα νεότητα μ’

Ποντιακός Στίχος - Pontian Lyrics 2025

Επικοινωνία: infoDUMMY@pontianlyrics.gr

Με την ευγενική χορηγία φιλοξενίας της IpHost