Μοιρολογούν τα εγκλησ̌ι͜άς

Μοιρολογούν τα εγκλησ̌ι͜άς,
τα μοναστήρι͜α κλαίγ’νε
Μοιρολογά κι η Αγια-Σοφιά,
τα δάκρυ͜α τ’ς κατηβαίν’νε

Κι ο Μιχαήλ Αρχάγγελον
παρηγορεύει ατέναν
Μη κλαις, μη Δέσποινα, μη κλαις,
θα κλαινί͜εις και -ν- εμέναν 

Κινούνε χρόνι͜α και καιροί,
καμπάνας θα δονούνε
και οι ψαλτάδες θα ψάλλ’νε
κι εσέν θα λειτουργούνε

Με δεκατρία σήμαντρα
και δεκαοχτώ καμπάνες,
πενήντα τρία αρχιερείς
και πεντακόσ̌’ ποπάδες

Κάποτε θά ’ρ’ται έναν καιρός,
έναν καλόν ημέραν
Να ψάλλ’νε τ’ «Άγιος ο Θεός»
και «την Τιμιωτέραν»