Σίναν να λέω τα τέρτι͜α μ’;

Σίναν να λέω τα τέρτι͜α μ’,
σίναν να λέω τα πόνια μ’;
Η καρδία μ’ θα σταματά,
ολίγα είν’ τα χρόνια μ’

Ψεύτικα πάντα χ̌αίρουμαι,
φαρμακωμένον γέλος
Πάντα φορτίον κουβαλώ,
ώσπου να έν’ το τέλος

Το καρδόπο μ’ έν’ γεραλίν,
τερτοκαπλαεμένον
Πάντα με τ’ «αχ» και με το «βαχ»
ψ̌όπο μ’, πουγαλεμένον

Θεέ μ’, γιατί να ζω αέτσ’, 
αέτσ’ τυραννιμένον;
Σα τέρτι͜α και σα βάσανα
ολόερα σαρεμένον