Στιχουργοί: Παραδοσιακό
Συνθέτες: Παραδοσιακό
Τον Μάραντον χαρτίν έρθεν, θα πάει ση στρατείαν Την νύχταν πάει σον μάστοραν, τη νύχταν μαστορεύει Κι η κάλη ατ’ επαρέστεκεν μ’ έναν μαντίλ’ καρφία¹ Τα δάκρυ͜α ατ’ς εκατήβαιναν άμον μαργαριτάρα̤ -Πού πας, πού πας, νε Μάραντε μ’, κι εμέν τίναν αφήνεις; -Αφήνω σε τον κύρη μου τον Άγιον-Κωνσταντίνον Αφήνω σε την μάνα μου, την Άγια-Θεοτόκο -Πού πας, πού πας, νε Μάραντε μ’, κι εμέν τίναν αφήνεις; -Αφήνω χ̌ίλι͜α πρόβατα και πεντακόσ̌ι͜α αρνία Αφήνω σε τον κρίαρον, τον χρυσοκωδωνά̤τεν -Πού πας, πού πας, νε Μάραντε μ’, κι εμέν τίναν αφήνεις; Αφήνω σε χρυσόν σταυρόν κι αργυρόν δαχτυλίδιν Το δαχτυλίδιν πούλ’² και φά’ και τον σταυρόν προσ̌κύνα
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
|---|---|---|---|
| άμον | σαν, όπως, καθώς | ἅμα | |
| ατ’ς | αυτής, της | ||
| εκατήβαιναν | κατέβαιναν | ||
| επαρέστεκεν | παραστεκόταν, βοηθούσε, στήριζε, περιποιούταν | ||
| έρθεν | ήρθε | ||
| κάλη | η αγαπητή σύζυγος, η σύζυγος | ||
| τίναν | ποιον/α | ||
| φά’ | (προστ.) φάε |
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλ. |
|---|---|---|---|
| άμον | σαν, όπως, καθώς | ἅμα | |
| ατ’ς | αυτής, της | ||
| εκατήβαιναν | κατέβαιναν | ||
| επαρέστεκεν | παραστεκόταν, βοηθούσε, στήριζε, περιποιούταν | ||
| έρθεν | ήρθε | ||
| κάλη | η αγαπητή σύζυγος, η σύζυγος | ||
| τίναν | ποιον/α | ||
| φά’ | (προστ.) φάε |
¹ Προφανώς εκ παραδρομής αντί του ορθού «με το χρυσόν μαντίλι» ² Αδόκιμος τύπος αντί του ορθού «πούλτσον»
Με την ευγενική χορηγία φιλοξενίας της 