Σεράντα δράκ’

Σεράντα δράκ’, σεράντα δράκ’,
παλληκάρι͜α σεράντα
Όρκον βαρύν εδώκανε
εντάμαν να είν’ πάντα

Σην ξενιτει͜άν απ’ ατουνούς,
αν αρρωσταίν’ κανένας,
οι άλλ’ να μη αφήν’νε͜ ατον
ορκίσταν ένας - ένας

Σο μεσοστράτ’ ’κ’ επρόφτασαν,
σο μεσοστράτ’ ’κ’ επήγαν
Ερρώστεσεν ο Κωσταντής
σο τσ̌όλ’ την ερημίαν

-Κλάψον με, μάνα, κλάψον με
εγώ πως θ’ αποθάνω
Μάναν, κύρην κι αδελφόπα
και κάλην πως θα χάνω

Αν αποθάνω θάψτε με
σ’ έναν ψηλόν ραχ̌όπον
Κι αν ’α περάν’ ο κύρης μου
και βάλ’ το καντηλόπον

Κι αν ’α περάν’ η μάνα μου
και βάλ’ το ελαδόπον
Κι αν ’α περάν’ η κάλη μου
και άφτ’ με έναν κερόπον