Καστανά είναι τ’ ομμάτα̤ σ’

Για τ’ εσέν, για τ’ εσέν εγώ τραγωδώ
Για τ’ εσέν, για τ’ εσέν πολλά πονώ
Για τ’ εσέν, για τ’ εσέν πολλά πονώ
Για τ’ εσέν, για τ’ εσέν εγώ τραγωδώ
Εγώ τραγωδώ, εγώ τραγωδώ,
αγαπώ σε λέγω σε, έλα, ’κ’ επορώ

Καστανά είναι τ’ ομμάτα̤ σ’, έμορφα, τρανά
και μακρέα τα μαλλία σ’ σ’ ωμία σ’ απάν’
Σ’ ωμία σ’, σ’ ωμία σ’, σ’ ωμία σ’ απάν’,
όντες χαϊδεύ’ ατα η σεβντά μ’ περάν’

Για τ’ εσέν, για τ’ εσέν πίνω το ρακίν
Για τ’ εσέν, για τ’ εσέν λύεται η ψ̌η μ’
Για τ’ εσέν, για τ’ εσέν λύεται η ψ̌η μ’
Για τ’ εσέν, για τ’ εσέν πίνω το ρακίν
Πίνω το ρακίν, πίνω το ρακίν,
ν’ ανασπάλω ’κ’ επορώ, η σεβντά μ’ τρανύν’

Καστανά είναι τ’ ομμάτα̤ σ’, έμορφα, τρανά
και μακρέα τα μαλλία σ’ σ’ ωμία σ’ απάν’
Σ’ ωμία σ’, σ’ ωμία σ’, σ’ ωμία σ’ απάν’,
όντες χαϊδεύ’ ατα η σεβντά μ’ περάν’

Μετ’ εσέν, μετ’ εσέν ντό θα ’ίνουμαι;
Για τ’ εσέν, για τ’ εσέν εγώ λύγουμαι
Για τ’ εσέν, για τ’ εσέν εγώ λύγουμαι
Μετ’ εσέν, μετ’ εσέν ντό θα ’ίνουμαι;
Ντό θα ’ίνουμαι; ντό θα ’ίνουμαι;
Για τ’ εσέν, για τ’ εσέν εγώ λύγουμαι

Καστανά είναι τ’ ομμάτα̤ σ’, έμορφα, τρανά
και μακρέα τα μαλλία σ’ σ’ ωμία σ’ απάν’
Σ’ ωμία σ’, σ’ ωμία σ’, σ’ ωμία σ’ απάν’,
όντες χαϊδεύ’ ατα η σεβντά μ’ περάν’