Νύχταν ημέραν ’κ’ επορώ

Έναν κορτσόπον αγαπώ
και λύεται η καρδία μ’
Από σουμά τ’ς πώς έφυγα;
θα τρώει με αροθυμία

Εσέν, αρνόπο μ’, αγαπώ
όσο μακρά κι αν είσαι
Κι άλλο πολλά αραεύω σε,
θα τρώει με εσύ ντο κείσαι

Παίρω σε σο τηλέφωνον
κι ακούγω τη λαλία σ’
Τ’ ομμάτα̤ μ’ αραεύ’νε σε,
θα τρώει με αροθυμία σ’

Εσέν, αρνόπο μ’, αγαπώ
όσο μακρά κι αν είσαι
Κι άλλο πολλά αραεύω σε,
θα τρώει με εσύ ντο κείσαι

Νύχταν, ημέραν ’κ’ επορώ,
ανήσυχος σον τόπο μ’
’Κι ταγιανίζω, ’κ’ επορώ,
θα κλώσκουμαι, αρνόπο μ’

Εσέν, αρνόπο μ’, αγαπώ
όσο μακρά κι αν είσαι
Κι άλλο πολλά αραεύω σε,
θα τρώει με εσύ ντο κείσαι

Έλα, αρνί μ’, σην απαντή μ’
και κούντσον το μαντίλι σ’
Έλα, αρνί μ’, ας χάρουμες,
τρανόν έν’ το χατίρι σ’

Εσέν, αρνόπο μ’, αγαπώ
όσο μακρά κι αν είσαι
Κι άλλο πολλά αραεύω σε,
θα τρώει με εσύ ντο κείσαι