Το κόκκινον φιστάν’

Το κόκκινον φιστάν’ φορείς
και είσαι άμον βρούλα
Ελέπω σε κι αλλού τερείς,
θα παλαλούμαι και θα έν’
κρίμα σ’ εσόν τη γούλαν

Με τ’ ομμάτι͜α σ’ τ’ έμορφα
τ’ αχουλόπο μ’ έκλεψες
Ποδεδίζω σε, γιαβρί μ’,
τη καρδία μ’ έκαψες⇋

Σταυρόν ευτάγω σ’ όνομα σ’,
κρασίν πίνω σην υεία σ’
Την ψ̌η μ’ να δίγω ’κ’ επορώ,
σουμά σ’ εσέν να έρχουμαι
συνόρ’ έχ̌’ η καρδία σ’

Με τ’ ομμάτι͜α σ’ τ’ έμορφα
τ’ αχουλόπο μ’ έκλεψες
Ποδεδίζω σε, γιαβρί μ’,
τη καρδία μ’ έκαψες⇋

Ση γειτονία σ’ έρχουμαι
και το Θεό δοξάζω
ση στράτα μ’ να τσ̌ατεύω σε
Γιατί όντες ’κ’ ελέπω σε,
γιαβρόπο μ’, ’κι ησυχάζω

Με τ’ ομμάτι͜α σ’ τ’ έμορφα
τ’ αχουλόπο μ’ έκλεψες
Ποδεδίζω σε, γιαβρί μ’,
τη καρδία μ’ έκαψες⇋