Την καρδία μ’ δίγω για τ’ εσέν

Εγώ το ψ̌όπο μ’ δίγω, ρίζα μ’,
τη καρδία μ’ για τ’ εσέν
Τον κόσμον όλον θα χαρίζω σε,
έλα μόνον μετ’ εμέν

Η καρδι͜ά μ’, πουλί μ’, κάεται
και για τ’ εσέν βρουλίεται
Και το κορμί μ’ άμον κερόπον
για τα κάλλια σ’ λύεται

Έλα, πουλί μ’, έλα, έλα, γιάβρι μ’,
έλα σην εγκάλια μ’,
έλα, τη ζωή μ’ εσύ κρατείς
Έλα, πουλί μ’, έλα, έλα, γιάβρι μ’,
έλα, θ’ εβγών’ η ψ̌η μ’ και κλαις με,
’κ’ έρ’ται ξαν οπίσ’

Τερώ τ’ ομμάτι͜α σ’ κι εμορφύν’
ο κόσμον, γιάβρι μ’, για τ’ εμέν
Όντες ’κ’ ελέπω σε θαρρώ πως
η ζωή μ’ χαμένον έν’

Εγώ λαμπάδαν, νε πουλόπο μ’,
έψ̌α όσον το κορμί σ’
Για να φωτίζ’ σε ο Θεόν
και για τ’ εμέν μόνο να ζεις

Έλα, πουλί μ’, έλα, έλα, γιάβρι μ’,
έλα σην εγκάλια μ’,
έλα, τη ζωή μ’ εσύ κρατείς
Έλα, πουλί μ’, έλα, έλα, γιάβρι μ’,
έλα, θ’ εβγών’ η ψ̌η μ’ και κλαις με,
’κ’ έρ’ται ξαν οπίσ’

Εγώ το ψ̌όπο μ’ δίγω, ρίζα μ’, 
τη καρδία μ’ για τ’ εσέν
Όλια τα όνειρα μ’ χαρίζω σε,
έλα μόνον μετ’ εμέν

Πουλί μ’, ατό η εμορφία σ’
αγιασμόν ποτίεται
Έλα το άψιμον σο ψ̌όπο μ’
ασ’ εσέν ν’ εβζήεται

Έλα, πουλί μ’, έλα, έλα, γιάβρι μ’,
έλα σην εγκάλια μ’,
έλα, τη ζωή μ’ εσύ κρατείς
Έλα, πουλί μ’, έλα, έλα, γιάβρι μ’,
έλα, θ’ εβγών’ η ψ̌η μ’ και κλαις με
’κ’ έρ’ται ξαν οπίσ’