Τριαντάφυλλα την στράτα σ’ θα γομώνω

Τριαντάφυλλα τη στράτα σ’ θα γομώνω,
ρίζα μ’, κλώστ’ οπίσ’
Κλώστ’ και λάρωσον τη καρδι͜άς ι-μ’ τον πόνον
Λελεύω την ψ̌η σ’!

Παναΐα μ’, Δέσποινα
με τ’ ομμάτι͜α τ’ς εζήν’να
Έφυεν και σ’ έναν νύχταν
τα μαλλία μ’ έσπρυναν

Με την ψ̌η μ’ παλεύω, γιάβρι μ’,
για τ’ εσέν και αναμένω σε
Εσύ είσαι το καρδόπο μ’! Πού εχάθες
κι αραεύω σε;

Παναΐα μ’, Δέσποινα
με τ’ ομμάτι͜α τ’ς εζήν’να
Έφυεν και σ’ έναν νύχταν
τα μαλλία μ’ έσπρυναν

Ο παράδεισον, πουλόπο μ’, η εγκάλι͜α σ’
έτον για τ’ εμέν
Εροθύμεσα τα έμορφα τ’ ομμάτι͜α σ’
Ντό θα ’ίνουμαι;

Παναΐα μ’, Δέσποινα
με τ’ ομμάτι͜α τ’ς εζήν’να
Έφυεν και σ’ έναν νύχταν
τα μαλλία μ’ έσπρυναν