Τρέχ’νε τα δακρόπα μ’

Τρέχ’νε τα δακρόπα
και -ν- ας σ’ ομματόπα μ’
Και σο καρδόπο μ’ κρού’ν
χ̌ίλια παράπονα

Αγαπώ σε -ν-, ακούς;
Το κιφάλι σ’ θα κρού’ς!
Θ’ αραεύ’ς με -ν-, θα ’λέπ’ς,
για τ’ εμέναν θα κλαις

Χ̌ίλι͜α παράπονα
έχω ας εσέναν
Γιατί ’κι θέλτς να ’λέπ’ς
εσύ εμέναν;

Αγαπώ σε -ν-, ακούς;
Το κιφάλι σ’ θα κρού’ς!
Θ’ αραεύ’ς με -ν-, θα ’λέπ’ς,
για τ’ εμέναν θα κλαις

Αγαπώ σε -ν-, ακούς;
Το κιφάλι σ’ θα κρού’ς!
Θ’ αραεύ’ς με -ν-, θα ’λέπ’ς,
για τ’ εμέναν θα κλαις