Φλαμπούρ’

Ματσούκα μ’, τα παρχάρα̤ σου,
τα πράσινα τα φύλλα σ’,
το τσουπαδένιον το ψωμί σ’,
το στύπον η μαντζίρα σ’

Έλα, πουλόπο μ’, έλα,
Τσ̌οφούλα μ’!
Κάτ’ έλα, πουλί μ’, έλα

Ας έτον και να ’λάσκουμ’νε
απέσ’ σα ορμανόπα σ’
Εκεί το ψ̌όπο μ’ να εβγαίν’
σα κρύα τα νερόπα σ’

Έλα, πουλόπο μ’, έλα,
Τσ̌οφούλα μ’!
Κάτ’ έλα, πουλί μ’, έλα

Κακά είναι τα ψέματα,
αδά σον κόσμον ντ’ έρθεν
όπου κι αν πάει η ψ̌η ατ’ σύρ’
τον τόπον ντ’ εγεννέθεν

Έλα, πουλόπο μ’, έλα,
Τσ̌οφούλα μ’!
Κάτ’ έλα, πουλί μ’, έλα

Ν’ ακούω κελαηδήματα
και μακρύν τραγωδίαν,
τη γαβαλί’ το παίξιμον
και κωδωνί’ λαλίαν

Έλα, πουλόπο μ’, έλα,
Τσ̌οφούλα μ’!
Κάτ’ έλα, πουλί μ’, έλα