Ερρούξα ση φωτία σ’

Ερρούξα ση φωτία σ’,
εδέκα το καρδόπο μ’
Άντζ̌αχ δεκαέξ’ χρονών
ένα μικρόν κορτσόπον

Εσύ δεκαέξ’ χρονών
κι εγώ είκοσι έναν
Εγάπεσα τ’ ομμάτι͜α σ’,
εγάπεσα εσέναν

Είπα τη μάνα σ’, πουλί μ’,
έμορφα να τερεί σε
Να έ͜ει σε απέσ’ σα πούπουλα
και να καλοτερεί σε

Εσύ δεκαέξ’ χρονών
κι εγώ είκοσι έναν
Εγάπεσα τ’ ομμάτι͜α σ’,
εγάπεσα εσέναν

Τ’ ομματόπα σ’ τ’ έμορφα,
ατά ντό εγροικούνε;
Ατά ντ’ ελέπ’νε χαμελά
και βαθέα τερούνε

Εσύ δεκαέξ’ χρονών
κι εγώ είκοσι έναν
Εγάπεσα τ’ ομμάτι͜α σ’,
εγάπεσα εσέναν

Ατό η υπομονή μ’,
πουλί μ’, θα περ’μένω σε
Και νύφε να στολίζω σε,
σ’ οσπίτι μ’ να φέρω σε

Εσύ δεκαέξ’ χρονών
κι εγώ είκοσι έναν
Εγάπεσα τ’ ομμάτι͜α σ’,
εγάπεσα εσέναν