Το μικρόν τ’ αρνί μ’

Το μικρόν τ’ εμόν τ’ αρνίν
θ’ αναμέν’ α’ να τρανύν’
Σο νερόν ’κι στείλ’ ατο,
ψένω ωβόν και δίγ’ ατο

Έι! Μικρόν, μικρόν, μικρόν,
σεβνταλίν αρνίν τ’ εμόν
Πάντα αποφκακέσ’ τερείς
και την καρδία μ’ θερί͜εις

Άψον το τσ̌άκι σ’, άψον,
τα ξύλα σ’ καλά κάψον
Και το βράδ’ αν ’κ’ έρχουμαι
ύβριξον κι ανάσκαψον

Έι! Μικρόν, μικρόν, μικρόν,
σεβνταλίν αρνίν τ’ εμόν
Πάντα αποφκακέσ’ τερείς
και την καρδία μ’ θερί͜εις

Πολλά ψηλά μη πετάς,
τόσον ψηλέσσα ’κ’ είσαι
Τ’ οσπίτι σ’ ση μαχαλά μ’,
εξέρω τίνος είσαι

Έι! Μικρόν, μικρόν, μικρόν,
σεβνταλίν αρνίν τ’ εμόν
Πάντα αποφκακέσ’ τερείς
και την καρδία μ’ θερί͜εις