
Στιχουργοί: Γεώργιος Σπινθηρόπουλος
Συνθέτες: Γεώργιος Σπινθηρόπουλος
Ν’ αηλί τη μάναν όντες χάν’ από νωρίς παιδία Τ’ εκεινές καίεται η ψ̌η ντο κείνταν σα ταφία Η μάνα χαροκαμέντσα και -ν- ελύεν η καημέντσα Ας σον πόνον τη παιδί’ ατ’ς πάντα μαύρον η καρδία τ’ς Για τ’ ατέν μέραν ’κι νυχτών’ και νύχταν ’κι μερούται Το δάκρεν ’κχ̌ύν’ α̤το πικρόν και θέλ’ να φαρμακούται Η μάνα χαροκαμέντσα και -ν- ελύεν η καημέντσα Ας σον πόνον τη παιδί’ ατ’ς πάντα μαύρον η καρδία τ’ς Νέα έτον, εγέρασεν, είν’ τα μαλλία τ’ς χ̌ι͜όνι͜α Η καρδι͜ά τ’ς έντονε κουβάρ’, θα τρώγ’ν’ ατεν τα πόνι͜α Η μάνα χαροκαμέντσα και -ν- ελύεν η καημέντσα Ας σον πόνον τη παιδί’ ατ’ς πάντα μαύρον η καρδία τ’ς
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
|---|---|---|---|
| αηλί | αλίμονο | ἀ- + μεσαιωνική ελληνική ἠλί < εβραϊκά אל (θεός) | |
| ας σον | απ’ τον | ασό σον (από τον) | |
| ατέν | αυτήν | ||
| ατεν | αυτήν | ||
| ατ’ς | αυτής, της | ||
| δάκρεν | δάκρυ | ||
| εγέρασεν | γέρασε | ||
| είν’ | (για πληθ.) είναι | ||
| εκεινές | εκείνης | ||
| ελύεν | λύθηκε, έλιωσε | ||
| έντονε | έγινε | ||
| έτον | ήταν | ||
| καημέντσα | καημένη | ||
| καίεται | καίγεται | ||
| κείνταν | κείτονται, ξαπλώνουν | ||
| ’κι | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| ’κχ̌ύν’ | εκχύνει, χύνει, εκβάλλει | εκχύνω<ἐγχέω< ἐν + χέω | |
| ν’ αηλί | αλίμονο | μεσαιων. ελλ. ἀλί<ἀ- + ἠλί (εβραϊκά אל)= θεός | |
| νυχτών’ | νυχτώνει | ||
| όντες | όταν | ||
| παιδί’ | παιδιού | ||
| παιδία | παιδιά | ||
| πόνι͜α | πόνοι | ||
| ταφία | τάφοι, το νεκροταφείο | ||
| τρώγ’ν’ | τρώνε | ||
| φαρμακούται | φαρμακώνεται | ||
| χάν’ | χάνει, παύει να έχει, διώχνει | ||
| χαροκαμέντσα | χαροκαμένη | ||
| ψ̌η | ψυχή |
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλ. |
|---|---|---|---|
| αηλί | αλίμονο | ἀ- + μεσαιωνική ελληνική ἠλί < εβραϊκά אל (θεός) | |
| ας σον | απ’ τον | ασό σον (από τον) | |
| ατέν | αυτήν | ||
| ατεν | αυτήν | ||
| ατ’ς | αυτής, της | ||
| δάκρεν | δάκρυ | ||
| εγέρασεν | γέρασε | ||
| είν’ | (για πληθ.) είναι | ||
| εκεινές | εκείνης | ||
| ελύεν | λύθηκε, έλιωσε | ||
| έντονε | έγινε | ||
| έτον | ήταν | ||
| καημέντσα | καημένη | ||
| καίεται | καίγεται | ||
| κείνταν | κείτονται, ξαπλώνουν | ||
| ’κι | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| ’κχ̌ύν’ | εκχύνει, χύνει, εκβάλλει | εκχύνω<ἐγχέω< ἐν + χέω | |
| ν’ αηλί | αλίμονο | μεσαιων. ελλ. ἀλί<ἀ- + ἠλί (εβραϊκά אל)= θεός | |
| νυχτών’ | νυχτώνει | ||
| όντες | όταν | ||
| παιδί’ | παιδιού | ||
| παιδία | παιδιά | ||
| πόνι͜α | πόνοι | ||
| ταφία | τάφοι, το νεκροταφείο | ||
| τρώγ’ν’ | τρώνε | ||
| φαρμακούται | φαρμακώνεται | ||
| χάν’ | χάνει, παύει να έχει, διώχνει | ||
| χαροκαμέντσα | χαροκαμένη | ||
| ψ̌η | ψυχή |

