Τον ήλιον σο παράθυρο σ’

Τα παραθύρι σ’ άνοιξον
να λελεύω το ψ̌όπο σ’!
Ο ήλιον να χουλέν’ α̤το
το κρύον το καρδόπο σ’

Βαθέα έ͜εις το καρδόπο σ’
και δύσκολα χουλείται
Η εγάπη μ’ έντον άψιμον,
για τ’ εσέν ’κι τελείται

Τον ουρανόν έχω ταβάν’
και τ’ άστρα έχω κερόπα
Φωτίζ’νε για να ελέπω εγώ
άμον εσέν κορτσόπα/γιαβρόπα

Βαθέα έ͜εις το καρδόπο σ’
και δύσκολα χουλείται
Η εγάπη μ’ έντον άψιμον,
για τ’ εσέν ’κι τελείται

Τον ήλιον σο παράθυρο σ’
για να μη φεύ’ θα δένω
γιατί χουλέν’ το καρδόπο σ’
απέσ’ εγώ να μπαίνω

Βαθέα έ͜εις το καρδόπο σ’
και δύσκολα χουλείται
Η εγάπη μ’ έντον άψιμον,
για τ’ εσέν ’κι τελείται

Βαθέα έ͜εις το καρδόπο σ’
και δύσκολα χουλείται
Η εγάπη μ’ έντον άψιμον,
για τ’ εσέν ’κι τελείται