Εμαντζίρτσα

Αν κρατώ σε -ν- ας σα μὲσα
εθαρρώ είσαι μικρέσσα
Αν κρατώ σε -ν- ας σ’ ωμία
θα φιλώ σε -ν- κι αλλομίαν

Εμαντζίρτσα ας σα χ̌είλια σ’,
θα ματώνω τα γριντζίλια σ’
Για τ’ ατό ’κι κοινωνίζω,
για τ’ εσέν πάντα νουνίζω

Άμον το ελάδ’ εκχ̌ύα,
τρώω εγώ τ’ εσά τα ψ̌ήα!
Γιά θα ρούζω σην εγκάλια σ’
για να χ̌αίρουμαι τα κάλλια σ’

Άμον την ποτήν εκχ̌ύα
για να κάφτω σε αλλομίαν
Αν εσέν ’κι θα νουνίζω
άτσ̌απα θα ταγιανίζω;