Ήλιον

Σίταν ο ήλιον θα εβγαίν’
εβγαίντς σο παραθύρι σ’
Εφώταξες κι ας σπάουνταν
αγούρ’ ας σο χατίρι σ’

Εσύ, εσύ τα άστρα σκοτεινεύ’ς,
Εσύ, εσύ την καρδι͜ά μ’ τογραεύ’ς

Εβγαίντς εσύ κι εφώταξες,
ο ήλιον πα -ν- εκρύφτεν
Μανέαν έντον (κι) απ’ εσέν
εμορφάδα σ’ ενίφτεν

Εσύ, εσύ τα άστρα σκοτεινεύ’ς,
Εσύ, εσύ την καρδι͜ά μ’ τογραεύ’ς

Σίταν εβγαίντς σο παραθύρ’
μαραίν’νταν τα τσ̌ιτσ̌άκια
Όλον/Όλεν ο κόσμον σκουτουλίζ’,
γουρπάν’ σα μανουσ̌άκια

Εσύ, εσύ τα άστρα σκοτεινεύ’ς
Εσύ -ν-, εσύ την καρδι͜ά μ’ τογραεύ’ς

Ο ήλον άλλο ’κι θα ’βγαίν’,
τ’ εσόν το φως φοάται
Ήντζαν τερεί τ’ ομματόπα σ’
καμίαν ’κι κοιμάται

Εσύ -ν-, εσύ τα άστρα σκοτεινεύ’ς
Εσύ -ν-, εσύ την καρδι͜ά μ’ τογραεύ’ς

Εσύ -ν-, εσύ την καρδι͜ά μ’ τογραεύ’ς
Εσύ -ν-, εσύ τα άστρα σκοτεινεύ’ς