Για τα έμορφα τ’ ομμάτι͜α σ’

Για τα έμορφα τ’ ομμάτι͜α σ’
το κρασίν σην υεία σ’ πίνω
Αγαπώ σε και ’κι θέλτς με,
το ποτήρ’ ’κι αφήνω

Πίνω ένα, άλλο ένα,
πίνω και μεθύζω
Πίνω όσον τ’ αχουλόπο μ’,
ρίζα μ’, να ζαλίζω
Πίνω ένα, άλλο ένα,
αχ, τ’ ευλογημένον!
Πώς εποίκες το καρδόπο μ’
αέτσ’ διψασμένον;

Για τ’ ατό την εμορφία σ’
φαίνεται, πουλί μ’, θα χάμαι
γιατί όσον και να πίνω
άλλο ’κι πιάν’ με

Πίνω ένα, άλλο ένα,
πίνω και μεθύζω
Πίνω όσον τ’ αχουλόπο μ’,
ρίζα μ’, να ζαλίζω
Πίνω ένα, άλλο ένα,
αχ, τ’ ευλογημένον!
Πώς εποίκες το καρδόπο μ’
αέτσ’ διψασμένον;

Για τα έμορφα τ’ ομμάτι͜α σ’
το κρασίν εγώ ’κι αφήνω
Βάλεν τη σεβντά σ’, πουλόπο μ’,
σο ποτήρ’ ας πίνω

Πίνω ένα, άλλο ένα,
πίνω και μεθύζω
Πίνω όσον τ’ αχουλόπο μ’,
ρίζα μ’, να ζαλίζω
Πίνω ένα, άλλο ένα,
αχ, τ’ ευλογημένον!
Πώς εποίκες το καρδόπο μ’
αέτσ’ διψασμένον;