Τ’ εμόν το πουλίν, τ’ εμόν

Σεβνταλίν το καρδόπο μ’
για τ’ εσένα, πουλόπο μ’
Έλα ρούξον κι αναπάγ’
σο χουλέν τ’ εγκαλόπο μ’

Τ’ εμόν το πουλίν, τ’ εμόν,
σουμά μ’ έχ’ α’ ους να μερών’
Μετ’ ατό λέγω, γελώ,
αλλό τιδέν ’κι θέλω

Τη σεβντάς τα τραγωδίας
έναν-έναν λέγω σε
Έλα, πουλί μ’, μετ’ εμέν,
έλα ποδεδίζω σε

Τ’ εμόν το πουλίν, τ’ εμόν,
σουμά μ’ έχ’ α’ ους να μερών’
Μετ’ ατό λέγω, γελώ,
αλλό τιδέν ’κι θέλω

Για τ’ εσέν τα τραγωδίας,
το καρδόπο μ’ για τ’ εσέν
Ο νους ι-μ’ και το ψ̌όπο μ’
’κι χωρίγουν απ’ εσέν

Τ’ εμόν το πουλίν, τ’ εμόν,
σουμά μ’ έχ’ α’ ους να μερών’
Μετ’ ατό λέγω, γελώ,
αλλό τιδέν ’κι θέλω