Ερίζωσες απέσ’ σην ψ̌η μ’

Τ’ ομμάτι͜α σ’ με τ’ ομματόπα μ’
και -ν- όντας ανταμούνταν
Παρχάρι͜α  ντο ’κ’ έχ’νε χορτάρ’
τραντάφυλλα γομούνταν

Όντας τερώ σον πρόσωπο σ’
τ’ ομμάτι͜α μ’ χαντυλλι͜άουν
Θέλω να καλατσ̌εύω σε
τα λόγια μ’ κορδυλι͜άουν

Τέρω τερώ και ’κ’ επορώ
τα ψ̌ήα σ’ να χορτάζω
Σο γιάνι μ’ όντας ’κ’ έχω σε,
βαθέα αναστενάζω

Ερίζωσες απέσ’ σην ψ̌η μ’
ση καρδι͜άς τα κλαδία
Ένοιξες με μαύρον γεράν,
’κι λαρούται καμίαν