Βασιλοσκάμ’

Ο Θεόν εμέρωσεν,
έρχουμαι να παίρω σε
Φίλ’ τη μάνας ι-σ’ το χ̌έρ’
κι έλα μετ’ εμέν, σ̌εκέρ’

Τ’ άλογο μ’ έν’ σην τεπέν,
να κουίζ’ ατο περ’μέν’
Βάλλω απάν’ βασιλοσκάμ’
για να κάθεσαι, χαρά μ’ 

Κι όντες πάμε σον παρχάρ’
παίρω τσ̌άρι͜α για τοξάρ’
Χτίζω κι έναν κεμεντζ̌έν 
για να τραγωδώ εσέν

Τ’ άλογο μ’ έν’ σην τεπέν,
να κουίζ’ ατο περ’μέν’
Βάλλω απάν’ βασιλοσκάμ’
για να κάθεσαι, χαρά μ’ 

Τη χαράς τα τραγωδίας
ντο ιεύ’νε σην καρδία σ’
Κι ο παρχάρτς να φέρ’ ζωή
για τ’ εσέν ν’ ανθοφορεί  

Τ’ άλογο μ’ έν’ σην τεπέν,
να κουίζ’ ατο περ’μέν’
Βάλλω απάν’ βασιλοσκάμ’
για να κάθεσαι, χαρά μ’