Τ’ εμέτερον το σεβταλούκ’

Τ’ εμέτερον το σεβταλούκ’,
ψ̌ήκα μ’, σον κόσμον θάμαν
Κορδυλι͜αμέν’ σ’ έναν τ’ άλλο
άμον τέσ̌ιν σο ράμμαν

Σο γιάνι μ’ όντες έχω σε,
σο γιάνι μ’ όντες είσαι
ποίσον, πουλόπο μ’, ήντι͜αν θέλτς,
ποίσον ήντι͜αν λαλεί σε

Η σεβντά σ’ έν’ αρρώστια,
’κι θέλω να λαρούμαι
Τ’ έναν τ’ άλλον ας χ̌αίρουμες,
ψ̌ήκα μ’, όσον θα ζούμε

Σο γιάνι μ’ όντες έχω σε,
σο γιάνι μ’ όντες είσαι
Ποίσον, πουλόπο μ’, ήντι͜αν θέλτς,
ποίσον ήντι͜αν λαλεί σε

Τα χ̌είλι͜α σ’ γλυκονόστιμα,
πουλόπο μ’, στάζ’νε μέλι
Είδανε μας κι εζέλεψαν,
γιαβρίκα μ’, οι αγγέλοι

Σο γιάνι μ’ όντες έχω σε,
σο γιάνι μ’ όντες είσαι
Ποίσον, πουλόπο μ’, ήντι͜αν θέλτς,
ποίσον ήντι͜αν λαλεί σε