Έρθες άμον την άνοιξην

Έρθες άμον την άνοιξην
ση καρδι͜άς ι-μ’ την αύλι͜α
Με τ’ έμορφα τ’ ομματόπα σ’
’γομώθανε τσ̌ιτσ̌άκια

Εγόμωσες το καρδόπο μ’ 
με τα πολλά τα κάλλι͜α σ’
Aρνί μ’, έπαρ’ και κρύψον με
σο γλυκύν την εγκάλι͜α σ’

Τ’ έμορφα τ’ ομματόπα σου
θαρρείς ομοι͜άζ’νε τ’ άστρα
Ατά μίαν αν ’κ’ ελέπ’ ατα
η ψ̌η μ’ γομούται δάκρυ͜α

Σον πρόσωπο σ’ τ’ αγγελικόν
το γέλος ι-σ’ έν’ θάμαν
Αρνί μ’ εσέν θα παίρω σε,
εμείς θα ζούμε εντάμαν