Κι εσάς ρωτώ σας, κύματα

Κι εσάς, βουνά, ρωτώ σας -ε-
κι εσάς ψηλά ραχ̌ία
Το παλληκάρ’ γιάμ’ κρύφτετεν
σ’ εσέτερα τ’ ορμία;

Απέσ’ σ’ ορμίν έν’ τ’ αίμαν ατ’,
σον ουρανόν η ψ̌η ατ’
Τα φύλλα ας σα δεντρόπα
σ̌κεπάζ’νε το κορμίν ατ’

Κι εσάς ρωτώ σας, κύματα
κι εσάς τρανά ποτάμα̤
Το παλληκάρ’ γιάμ’ κρύφτετεν
ση χώρας τα λιμάνα̤;

Απέσ’ σ’ ορμίν έν’ τ’ αίμαν ατ’,
σον ουρανόν η ψ̌η ατ’
Τα φύλλα ας σα δεντρόπα
σ̌κεπάζ’νε το κορμίν ατ’

Κι εσάς ρωτώ σας δεντρόπα,
πουλία και αηδόνα̤
Το παλληκάρ’ γιάμ’ κρύφτετεν
σ’ εσέτερα τ’ αλώνα̤

Απέσ’ σ’ ορμίν έν’ τ’ αίμαν ατ’,
σον ουρανόν η ψ̌η ατ’
Τα φύλλα ας σα δεντρόπα
σ̌κεπάζ’νε το κορμίν ατ’