
Στιχουργοί: Παραδοσιακό
Συνθέτες: Παραδοσιακό
Τη θάλασσας το νερόν αλυκόν έν’, αλυκόν Τη κουτσ̌ής το φίλεμαν σον πεκιάρ’ έν’ γιατρικόν Όι! ν’ αηλί εμέν, ν’ αηλί, σο κιφάλι μ’ κάτ’ λαλεί! Έμορφον πη θα φιλεί, πάντα θα παρακαλεί Άσ̌κεμον πη θα φιλεί, τη μανίτσαν ατ’ ν’ αηλί Φτύσον τον διάβολον και αρ’ έλα μετ’ εμέν Ο κόσμον έν’ ψεύτικον ο θάνατον αναμέν’
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
|---|---|---|---|
| αηλί | αλίμονο | ἀ- + μεσαιωνική ελληνική ἠλί < εβραϊκά אל (θεός) | |
| αλυκόν | αλμυρό/ή | ||
| αναμέν’ | περιμένει | ||
| αρ’ | εισάγει ή τονίζει πρόταση με ποικίλες σημασιολογικές αποχρώσεις: λοιπόν, άρα, έτσι, επομένως, δηλαδή, τέλος πάντων, τώρα, άντε, με χροιά παρότρυνσης ή επίγνωσης, όπως το τουρκ. ha | ἄρα | |
| άσ̌κεμον | άσχημο, κακότροπο | ||
| έμορφον | όμορφο | ||
| έν’ | είναι | ||
| θάνατον | θάνατος | ||
| κιφάλι | κεφάλι | ||
| κουτσ̌ής | κόρης | ||
| λαλεί | βγάζει λαλιά, καλεί, αποκαλεί, προσκαλεί, οδηγεί | ||
| μετ’ | μαζί με (με αιτιατική), με (τρόπος) | ||
| ν’ αηλί | αλίμονο | μεσαιων. ελλ. ἀλί<ἀ- + ἠλί (εβραϊκά אל)= θεός | |
| πεκιάρ’ | (γεν. αιτ. ενικ.) εργένη, (ονομ. πληθ.) εργένηδες | bekâr/bekār | |
| πη | που | ||
| φίλεμαν | φιλί |
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλ. |
|---|---|---|---|
| αηλί | αλίμονο | ἀ- + μεσαιωνική ελληνική ἠλί < εβραϊκά אל (θεός) | |
| αλυκόν | αλμυρό/ή | ||
| αναμέν’ | περιμένει | ||
| αρ’ | εισάγει ή τονίζει πρόταση με ποικίλες σημασιολογικές αποχρώσεις: λοιπόν, άρα, έτσι, επομένως, δηλαδή, τέλος πάντων, τώρα, άντε, με χροιά παρότρυνσης ή επίγνωσης, όπως το τουρκ. ha | ἄρα | |
| άσ̌κεμον | άσχημο, κακότροπο | ||
| έμορφον | όμορφο | ||
| έν’ | είναι | ||
| θάνατον | θάνατος | ||
| κιφάλι | κεφάλι | ||
| κουτσ̌ής | κόρης | ||
| λαλεί | βγάζει λαλιά, καλεί, αποκαλεί, προσκαλεί, οδηγεί | ||
| μετ’ | μαζί με (με αιτιατική), με (τρόπος) | ||
| ν’ αηλί | αλίμονο | μεσαιων. ελλ. ἀλί<ἀ- + ἠλί (εβραϊκά אל)= θεός | |
| πεκιάρ’ | (γεν. αιτ. ενικ.) εργένη, (ονομ. πληθ.) εργένηδες | bekâr/bekār | |
| πη | που | ||
| φίλεμαν | φιλί |

