Τη Τρίχας το γεφύριν

Ακεί πέραν σο Δρακολίμν’
[Έλα, Δαφνοπόταμε μ’!]
ση Τρίχας το γεφύριν
[Ε! Δάφνε μ’ και μυριγμένε]
Χ̌ίλι͜οι μαστόροι έχτιζαν
[Έλα, Δαφνοπόταμε μ’!]
και μύριοι μαθητάδες
[Ε! Δάφνε μ’ και μυριγμένε]

Όλεν τη μέραν έχτιζαν,
[Έλα, Δαφνοπόταμε μ’!]
αποβραδής ’χαλάουτον
[Ε! Δάφνε μ’ και μυριγμένε]
-Ντό δί’ς με, πρωτομάστορα
[Έλα, Δαφνοπόταμε μ’!]
να στένω το γεφύρι σ’;
[Ε! Δάφνε μ’ και μυριγμένε]

-Αν δίγω σε τη μάνα μου,
[Έλα, Δαφνοπόταμε μ’!]
άλλο μανίτσαν ’κ’ έχω
[Ε! Δάφνε μ’ και μυριγμένε]
Αν δίγω σε τον κύρη μου,
[Έλα, Δαφνοπόταμε μ’!]
άλλο κύρην πα ’κ’ έχω
[Ε! Δάφνε μ’ και μυριγμένε]
Θα δίγω σε την κάλη μου,
[Κόρ’ ανάμ’νον, κόρ’ ανάμ’νον]
καλύτερον ευρήκω!
[Κόρ’, έπαρ’ ύπνον κι ας πάμε]

-Ευχέθ’, κόρη μ’, ευχέθ’ κόρη μ’,
[Έλα, Δαφνοπόταμε μ’!]
ευχέθ’, μη καταράσαι!
[Ε! Δάφνε μ’ και μυριγμένε]