Έταιρον κι η λυγερή

Έταιρον κι η λυγερή
πάν’ όλεν τον ποταμόν
Έταιρον επέρνιξεν
και η κόρ’ ’κ’ επόρεσεν

-Πέρνιξον με  -ν-, Έταιρε
το τσ̌αρκούλι μ’ δίγω σε
-Νι͜ά περνήν περνίζω σε,
νι͜ά τσ̌αρκούλιν παίρω σε

-Πέρνιξον με -ν-, Έταιρε,
το ζωνάρι μ’ δίγω σε
-Το ζωνάρ’ τ’ εσόν ας έν’,
άλλο τάμαν τάξον με

-Πέρνιξον με -ν-, Έταιρε,
το βραχ̌ι͜άλι μ’ δίγω σε
-Ντό να ’φτάω τ’ άκλερο;
τ’ άψιμον να καίει ατο
Άλλο τάμαν τάξον με
και εσέν περνίζω σε -ν

-Ας σην ψ̌η μ’ κι ανέτερα
τ’ άλλα όλι͜α δίγω σε

Ας σο χ̌έρ’ επέρπαξεν
κι ατέν πέραν έσυρεν

-Δος με, κόρη, ντ’ έταξες
την φιλιάν ντ’ ετάγαμε
-Έμπρι͜α μουν λιβάδα̤ είν’,
πάω εκεί και δίγω σε
-Έρθαμε κι εξέρθαμε
κι εξεκαμπανίσταμε

-Δος με, κόρη, ντ’ έταξες
την φιλιάν ντ’ ετάγαμε
-Έμπρι͜α μουν κοιλάδα̤ είν’
πάω εκεί και δίγω σε
’Κεί πέρα κομία είν’
πάω εκεί και δίγω σε -ν