.
.
Πατέρα ’κι ανασπάλλω σε

Ο πατέρας είμαι -ν- εγώ

Ο πατέρας είμαι -ν- εγώ
fullscreen
Ο πατέρας είμαι -ν- εγώ
που έχ̌’ πολλά παιδία
Τα δύο είναι μετ’ εμέν
και τ’ άλλα είν’ ση Ρουσίαν

Σα δύο εκόπεν η ζωή μ’,
τόπον ’κ’ έχω να στέκω
Και τα κομμάτι͜α ας σην ψ̌η μ’
τόπον ’κ’ έχω να θέκω

Όσ’ πόσον τα ξεριζωμούς,
όσ’ πόσον τυραννίας;
Πόσον κι άλλον θα ’ίν’ντανε
σ’ εμετέρτς αδικίας;

Τραντέλληνες είμες εμείς,
τη πατρίδας παιδία
Εμάς πα ο Θεόν έπλασεν
σ’ αούτ’ την κοινωνίαν
ΚείμενοΕπεξήγησηΕτυμ. ΡίζαΠροέλευση
αδικίας(τα, πληθ.) αδικίες
αούτ’αυτός/ή/ό/ά
ας σηναπ’ την ασό σην (από την)
είμεςείμαστε
είν’(για πληθ.) είναι
εκόπενκόπηκε
εμετέρτςημέτερους, δικούς μου (ανθρώπους) ἡμέτερος
έχ̌’έχει
θέκωθέτω, τοποθετώ, βάζω
’ίν’ντανεγίνονται
’κ’δεν οὐκί<οὐχί
μετ’μαζί με (με αιτιατική), με (τρόπος)
όσ’ πόσον(όσον πόσον) πόσο πια; μέχρι πότε;
παπάλι, επίσης, ακόμα
παιδίαπαιδιά
πολλά(επίθ.) πολλά, (επίρρ.) πολύ
ΡουσίανΡωσία
ψ̌ηψυχή
ΚείμενοΕπεξήγησηΕτυμ. ΡίζαΠροέλ.
αδικίας(τα, πληθ.) αδικίες
αούτ’αυτός/ή/ό/ά
ας σηναπ’ την ασό σην (από την)
είμεςείμαστε
είν’(για πληθ.) είναι
εκόπενκόπηκε
εμετέρτςημέτερους, δικούς μου (ανθρώπους) ἡμέτερος
έχ̌’έχει
θέκωθέτω, τοποθετώ, βάζω
’ίν’ντανεγίνονται
’κ’δεν οὐκί<οὐχί
μετ’μαζί με (με αιτιατική), με (τρόπος)
όσ’ πόσον(όσον πόσον) πόσο πια; μέχρι πότε;
παπάλι, επίσης, ακόμα
παιδίαπαιδιά
πολλά(επίθ.) πολλά, (επίρρ.) πολύ
ΡουσίανΡωσία
ψ̌ηψυχή
Ο πατέρας είμαι -ν- εγώ

Ποντιακός Στίχος - Pontian Lyrics 2025

Επικοινωνία: infoDUMMY@pontianlyrics.gr

Με την ευγενική χορηγία φιλοξενίας της IpHost