Εροθύμεσα

’Ροθύμεσα τ’ ομματόπα σ’
και τα τρανά μαλλία σ’
[Ντό να ’ίνουμαι; Έλα, λέγω σε!]
’Ροθύμεσα τα χ̌ειλόπα σ’
το γλυκύν τη λαλία σ’
[Ντό να ’ίνουμαι; Έλα, λέγω σε!]

’Ροθύμεσα τ’ εγκαλόπο σ’,
το τρανόν τη θωρέα σ’
[Ντό να ’ίνουμαι; Έλα, λέγω σε!]
Π’ εκάθουμ’νες κι εφίλ’να σε
και σ’ αποσυνορέας
[Ντό να ’ίνουμαι; Έλα, λέγω σε!]

’Ροθύμεσα το σεβταλούκ’
και τρώει με αροθυμίαν
[Ντό να ’ίνουμαι; Έλα, λέγω σε!]
Σ’ εγκαλόπο μ’ ντο εκείσ’νε
απάν’ κέσ’ σην καρδία μ’
[Ντό να ’ίνουμαι; Έλα, λέγω σε!]

Αροθυμώ σε και πονώ,
τ’ ομματόπα μ’ θολούνταν
[Ντό να ’ίνουμαι; Έλα, λέγω σε!]
Κλώστ’ κι έλα [πουλί μ’] μετ’ εμέν
τα τέρτι͜α μ’ να λαρούνταν
[Ντό να ’ίνουμαι; Έλα, λέγω σε!]