Στιχουργοί: Γιώργος Αμαραντίδης
Συνθέτες: Γιώργος Αμαραντίδης
Η σ̌ιταντάνα ’χόρευεν, τ’ αντζία τ’ς άν’ ’κ’ επαίρ’νεν Τα περπεντούλια ’σείουσαν κι άμον κερβάνα επέγ’νεν Σ̌ιταντάνα μ’, σ̌ιταντάνα μ’! Να λελεύω σε, κερβάνα μ’! Σ̌ιταντάνα μ’, σ̌ιταντάνα μ’! Αν ερωτά σε η μανίτσα σ’, πέ’ ατέναν «Ελάσκουμ’! Μετ’ έναν νέικον παλληκάρ’ εγώ επαιχνιδι͜άσκουμ’!» Σ̌ιταντάνα μ’, σ̌ιταντάνα μ’! Να λελεύω σε, κερβάνα μ’! Σ̌ιταντάνα μ’, σ̌ιταντάνα μ’!
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
|---|---|---|---|
| άμον | σαν, όπως, καθώς | ἅμα | |
| άν’ | άνω, πάνω, άνωθεν | ||
| αντζία | πόδια, μηροί | ||
| ατέναν | αυτήν | ||
| ελάσκουμ’ | περιφερόμουν, τριγύριζα, περιπλανιόμουν | ἀλάομαι/ηλάσκω | |
| επαίρ’νεν | έπαιρνε | ||
| επαιχνιδι͜άσκουμ’ | ξεκινούσα το παιχνίδι | ||
| επέγ’νεν | πήγαινε, προχωρούσε, έφευγε | ||
| ερωτά | ρωτάει | ||
| ’κ’ | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| κερβάνα | η αγελάδα που προπορεύεται της αγέλης | kervan/kārbān=καραβάνι | |
| λελεύω | χαίρομαι | ||
| μετ’ | μαζί με (με αιτιατική), με (τρόπος) | ||
| νέικον | νέο, νεαρό | ||
| πέ’ | (προστ.) πες | ||
| περπεντούλια | ορμαθός αργυρών και χρυσών κοσμημάτων ή μαργαριταριών που κοσμούν την κεφαλή γυναίκας (κατά τη βυζαντινή περίοδο συνήθως τα κοσμήματα αυτά κρέμονταν από το πλάι στέμματος κεφαλής) | perpendula/pendulo | |
| ’σείουσαν | (εσείουσαν) σείονταν | ||
| σ̌ιταντάνα | αυτή που τραντάζεται, σείεται ολόκληρη | πιθ. εκ του (επιτατ.) συν+τανταλίζω |
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλ. |
|---|---|---|---|
| άμον | σαν, όπως, καθώς | ἅμα | |
| άν’ | άνω, πάνω, άνωθεν | ||
| αντζία | πόδια, μηροί | ||
| ατέναν | αυτήν | ||
| ελάσκουμ’ | περιφερόμουν, τριγύριζα, περιπλανιόμουν | ἀλάομαι/ηλάσκω | |
| επαίρ’νεν | έπαιρνε | ||
| επαιχνιδι͜άσκουμ’ | ξεκινούσα το παιχνίδι | ||
| επέγ’νεν | πήγαινε, προχωρούσε, έφευγε | ||
| ερωτά | ρωτάει | ||
| ’κ’ | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| κερβάνα | η αγελάδα που προπορεύεται της αγέλης | kervan/kārbān=καραβάνι | |
| λελεύω | χαίρομαι | ||
| μετ’ | μαζί με (με αιτιατική), με (τρόπος) | ||
| νέικον | νέο, νεαρό | ||
| πέ’ | (προστ.) πες | ||
| περπεντούλια | ορμαθός αργυρών και χρυσών κοσμημάτων ή μαργαριταριών που κοσμούν την κεφαλή γυναίκας (κατά τη βυζαντινή περίοδο συνήθως τα κοσμήματα αυτά κρέμονταν από το πλάι στέμματος κεφαλής) | perpendula/pendulo | |
| ’σείουσαν | (εσείουσαν) σείονταν | ||
| σ̌ιταντάνα | αυτή που τραντάζεται, σείεται ολόκληρη | πιθ. εκ του (επιτατ.) συν+τανταλίζω |
Με την ευγενική χορηγία φιλοξενίας της 