Τη πατέρα η συμβουλή

Ψεύτικον έν’ ο κόσμος,
ε! πουλί μ’, η ζωή
Άλλ’ έρ’τανε κι άλλ’ πάνε
όλ’ είν’ περαστικοί!

Άμον το λουλουδόπον
την άνοιξην π’ ανοί’
το μοθοπώρ’ θα χάται,
αέτσ’ έν’ η ζωή

Θα ’βρήκ’ς πολλά φαρμάκια
και καλώς και κακώς
Εσύ το γέλιον δος ατ’ς
τον πατέρα σ’ αν ακούς

Κρύον νερόπον πότ’σον
τοι φίλτς και τοι εχθρούς
Κρύον νερόπον πότ’σον
τοι φίλτς και τοι εχθρούς

Ατά όλα̤ ντο είπα
και όλα̤ ντο ακούς
Τη πατέρα σ’ τα λόγια
να έ͜εις ατα σο νου σ’

Κι όταν θα έρ’ται η ώρα
και θα εβγών’ η ψ̌η μ’
Θα τσουπώνω τ’ ομμάτα̤ μ’
με καθαρόν κατσίν