.
.
Ο Πόντον ας σο νου μ’ ’κ’ εβγαίν’

Μάνα μοιρολογά και κλαίει

Μάνα μοιρολογά και κλαίει
fullscreen
Μαύρος έντον ο ουρανόν,
εσ̌κίγαν τα ραχ̌ία
Μάνα μοιρολογά και κλαίει
με γεραλίν καρδίαν

Θεέ μ’, τ’ εμόν το παλληκάρ’
νέον έτον ακόμαν
’Κ’ επρόφτασα να σύρω ρύζ’,
πέει πώς θα σύρω χώμα;

Πέτε με -ν- πως έν’ όνερον,
πέτε με -ν- πως έν’ ψέμαν
Κανείς, μάνα, να μη παθάν’
κακόν άμον εμένα

Σήμερον μαύρος ουρανός,
σήμερον μαύρη ημέρα
Ας σα τρία τα πουλόπα μ’
τ’ έναν αγγέλ’ επέραν
ΚείμενοΕπεξήγησηΕτυμ. ΡίζαΠροέλευση
αγγέλ’(ονομ. πληθ.) άγγελοι, (γεν.) αγγέλου
άμονσαν, όπως, καθώς ἅμα
ας σααπ’ τα ασό σα (από τα)
γεραλίνπληγωμένο, τραυματισμένο yaralı
εμόνδικός/ή/ό μου ἐμοῦ
έν’είναι
έντονέγινε
επέρανπήραν
εσ̌κίγανσκίστηκαν
έτονήταν
’κ’δεν οὐκί<οὐχί
όνερονόνειρο
παθάν’παθαίνει
πέει(προστ.) πες
πέτε(προστ.) πείτε
πουλόπαπουλάκια
ραχ̌ίαράχες, βουνά
σύρωσέρνω, τραβώ, ρίχνω
ΚείμενοΕπεξήγησηΕτυμ. ΡίζαΠροέλ.
αγγέλ’(ονομ. πληθ.) άγγελοι, (γεν.) αγγέλου
άμονσαν, όπως, καθώς ἅμα
ας σααπ’ τα ασό σα (από τα)
γεραλίνπληγωμένο, τραυματισμένο yaralı
εμόνδικός/ή/ό μου ἐμοῦ
έν’είναι
έντονέγινε
επέρανπήραν
εσ̌κίγανσκίστηκαν
έτονήταν
’κ’δεν οὐκί<οὐχί
όνερονόνειρο
παθάν’παθαίνει
πέει(προστ.) πες
πέτε(προστ.) πείτε
πουλόπαπουλάκια
ραχ̌ίαράχες, βουνά
σύρωσέρνω, τραβώ, ρίχνω
Μάνα μοιρολογά και κλαίει
Σημειώσεις
Εις μνήμην ✝Δημητρίου Μανή

Ποντιακός Στίχος - Pontian Lyrics 2025

Επικοινωνία: infoDUMMY@pontianlyrics.gr

Με την ευγενική χορηγία φιλοξενίας της IpHost