Φώτα μ’

Φώτα μ’ ρίζα μ’, πώς φωτά͜εις
και τον ήλιον πα κουρά͜εις
Τσ̌ιτσ̌εκλίν, μικρόν αρνί μ’,
την ψ̌η μ’ πώς χαρεντερί͜εις

Φώτα μ’, Φώτα μ’, Φώτα μ’, Φώτα μ’,
στέκ’ς αναμέντς με σην πόρταν
Έναν φίλεμαν να δί’ς με,
σ’ ομμάτι͜α απέσ’ τερείς με

Σ’ ομμάτι͜α σ’, πουλί μ’, τον κόσμον
όλεν εμπροστά μ’ έχω
Και «νασάν εμένα» λέγω
»ντ’ έμορφον αρνίν έχω!»

Φώτα μ’, Φώτα μ’, Φώτα μ’, Φώτα μ’,
στέκ’ς αναμέντς με σην πόρταν
Έναν φίλεμαν να δί’ς με,
σ’ ομμάτι͜α απέσ’ τερείς με

Κερεκίτσα, ακούς, πουλί μ’,
σύρτς και παίρτς και τ’ αχούλι μ’
Γλυκέα άμον μέλια ατά,
τα φιλέματα τ’ εσά

Φώτα μ’, Φώτα μ’, Φώτα μ’, Φώτα μ’,
στέκ’ς αναμέντς με σην πόρταν
Έναν φίλεμαν να δί’ς με,
σ’ ομμάτι͜α απέσ’ τερείς με