Σο όραμα μ’ είδα σε

Σ’ όραμα μ’ είδα σε, πουλί μ’,
σον ουρανόν αστέρι
Τ’ ομματόπα σ’ εφώταζαν,
έσ’νε τη ήλ’ το ταίρι

Άι!/Και στ’ εγκαλιόπο μ’ είχα σε,
αρνί μ’, σ’ εμόν το γιάνι
Εσύ εμέν εφίλ’νες με
και έλεες «γουρπάνι σ’!»

Είπες με εσύ σο όραμα μ’
θα φεύ’ς, για τ’ εμέν ’κ’ είσαι
Ασ’ τ’ εγνέφ’σα ετέρεσα
σο γιάνι μ’ άλλο ’κ’ είσαι

Τ’ όραμα μ’ έν’ αληθινόν,
έχασα σε, πουλόπο μ’
Θεέ μ’, γιατί ν’ εγνέφιζα
και έχανα τ’ αρνόπο μ’;

Τ’ όραμα ντ’ έλεπα, Θεέ μ’,
ατό γιατί τελείται;
Και/Άι! τη θάλασσας το νερόν
σ’ άψιμον ’κι κανείται