.
.
Κιλκίς, ντό όνομαν γλυκύν!

Τ’ εμετέρ’ ντ’ επέμ’νανε

Τ’ εμετέρ’ ντ’ επέμ’νανε
fullscreen
Τ’ εμετέρ’ ντ’ επέμ’νανε
λέγ’νε τα ιστορίας
σον Πόντον ντο εζήν’νανε
και ραγίζ’ η καρδία σ’

Ντ’ εποίκαν ατ’ς-ε οι τουσ̌μάν’
και σο ποδάρ’ εσ’κώθαν
Μώρα, γαρήδες, παιδόπα
ση στράταν εσκοτώθαν

Τ’ αγούρτς ’πέραν σα ταμπουρού
ντ’ έλεγαν τα δουλείας
Τ’ ημερ’κόν ο θάνατον,
φαΐν τα τραγωδίας

Τα ραχ̌ι͜ά εγομώθανε
ας σ’ εμετέρτς κορμία
Το αίμαν ατουν έτρεχ̌εν
απέσ’ κέσ’ σα ορμία

Χρόνια πολλά εδέβανε
ντ’ έφυγαμ’ ας σον Πόντον
Ομούτι͜α, μουράτι͜α επέμ’νανε
και σην ψ̌ην πάντα πόνον

Τ’ εμέτερον η γενεά
νέικον πολλά ’κ’ εξέρει
Ακούει την αναθυμεθήν,
με τ’ ατείντς υποφέρει
ΚείμενοΕπεξήγησηΕτυμ. ΡίζαΠροέλευση
αγούρτςνέους άνδρες, εφήβους
αναθυμεθήνανάμνηση, μνεία σε απών/όντα πρόσωπο/α
απέσ’μέσα
ας σ’(ας σου) από του, από τότε που/αφότου, (ας σο) από το/τα
ας σοναπ’ τον ασό σον (από τον)
ατείντςαυτούς
ατουντους
ατ’ςαυτής, της
γαρήδεςγυναίκες karı
γενεάγενιά
δουλείας(ονομ. πληθ.) δουλειές, (γεν. ενικ.) δουλειάς
εγομώθανεγεμίσανε, βούρκωσαν, κόμπιασαν
εδέβανε(για τόπο) πέρασαν, διέσχισαν (για χρόνο) πέρασαν διαβαίνω
εζήν’νανεζούσανε
εμετέρ’δικοί μας ἡμέτερος
εμέτερονδικός/ή/ό μου ἡμέτερος
εμετέρτςημέτερους, δικούς μου (ανθρώπους) ἡμέτερος
επέμ’νανεαπόμειναν
εποίκανέκαναν, έφτιαξαν ποιέω-ῶ
εσκοτώθανσκοτώθηκαν
εσ’κώθανσηκώθηκαν
έφυγαμ’φύγαμε
ημερ’κόνμεροκάματο
θάνατονθάνατος
’κ’δεν οὐκί<οὐχί
κέσ’προς τα εκεί, προς το μέρος εκείνο κέσου<κεῖσ’<κεῖσε<ἐκεῖσε
κορμίακορμιά
λέγ’νελένε
μουράτι͜αεπιθυμίες, πόθοι murat/murād
νέικοννέο, νεαρό
ομούτι͜αελπίδες umut
ορμίαρυάκια, ρεματιές
παιδόπαπαιδάκια
’πέραν(επέραν) πήραν
ποδάρ’πόδι
πολλά(επίθ.) πολλά, (επίρρ.) πολύ
ραχ̌ι͜άράχες, βουνά
τουσ̌μάν’εχθροί düşman/duşmān
τραγωδίαςτραγούδια
ψ̌ηνψυχή
ΚείμενοΕπεξήγησηΕτυμ. ΡίζαΠροέλ.
αγούρτςνέους άνδρες, εφήβους
αναθυμεθήνανάμνηση, μνεία σε απών/όντα πρόσωπο/α
απέσ’μέσα
ας σ’(ας σου) από του, από τότε που/αφότου, (ας σο) από το/τα
ας σοναπ’ τον ασό σον (από τον)
ατείντςαυτούς
ατουντους
ατ’ςαυτής, της
γαρήδεςγυναίκες karı
γενεάγενιά
δουλείας(ονομ. πληθ.) δουλειές, (γεν. ενικ.) δουλειάς
εγομώθανεγεμίσανε, βούρκωσαν, κόμπιασαν
εδέβανε(για τόπο) πέρασαν, διέσχισαν (για χρόνο) πέρασαν διαβαίνω
εζήν’νανεζούσανε
εμετέρ’δικοί μας ἡμέτερος
εμέτερονδικός/ή/ό μου ἡμέτερος
εμετέρτςημέτερους, δικούς μου (ανθρώπους) ἡμέτερος
επέμ’νανεαπόμειναν
εποίκανέκαναν, έφτιαξαν ποιέω-ῶ
εσκοτώθανσκοτώθηκαν
εσ’κώθανσηκώθηκαν
έφυγαμ’φύγαμε
ημερ’κόνμεροκάματο
θάνατονθάνατος
’κ’δεν οὐκί<οὐχί
κέσ’προς τα εκεί, προς το μέρος εκείνο κέσου<κεῖσ’<κεῖσε<ἐκεῖσε
κορμίακορμιά
λέγ’νελένε
μουράτι͜αεπιθυμίες, πόθοι murat/murād
νέικοννέο, νεαρό
ομούτι͜αελπίδες umut
ορμίαρυάκια, ρεματιές
παιδόπαπαιδάκια
’πέραν(επέραν) πήραν
ποδάρ’πόδι
πολλά(επίθ.) πολλά, (επίρρ.) πολύ
ραχ̌ι͜άράχες, βουνά
τουσ̌μάν’εχθροί düşman/duşmān
τραγωδίαςτραγούδια
ψ̌ηνψυχή
Τ’ εμετέρ’ ντ’ επέμ’νανε

Ποντιακός Στίχος - Pontian Lyrics 2025

Επικοινωνία: infoDUMMY@pontianlyrics.gr

Με την ευγενική χορηγία φιλοξενίας της IpHost